COLUMN: God zit met liefde tussen mijn rotzooi
Vier jaar lang woonde ik in een huisje uit de jaren dertig, dat sinds de bouw niet meer onderhouden was. Het plafond was verzakt, schimmel had zich heerlijk in de muren genesteld, en muizen konden zonder moeite van de straat op het aanrecht komen. Een klein gaskacheltje deed in de winter een poging mij warm te houden, maar aan de buiten- én binnenkant van het enkele glas groeiden toch regelmatig ijskristalletjes. Ook kon de elektriciteit zomaar uitvallen en was het altijd de vraag of de douche lauw of ijskoud zou zijn.
Toch was dit hoopje bakstenen al die jaren mijn thuis. Mijn huisgenootjes veranderden de ellende in gezelligheid, vertrouwdheid en veiligheid. Samen haatten we de koude douche, probeerden we het de muizen zo oncomfortabel mogelijk te maken, en kookten we onze studentenmaaltjes op een oud gasfornuis. We ‘bingewatchten’ series samen, vierden Sinterklaas en sleepten elkaar door verkoudheden en tentamenweken heen. Het was thuis.
Jezus steekt het licht aan in elke duistere kamer
Jezus voelde zich thuis in een vieze stal. Hij voelde zich thuis bij het uitschot van de maatschappij. En hij bracht ons thuis door te sterven. Deze God – die niet terugdeinst voor imperfectie – heeft zich gesetteld in mijn hart. Ik hoef de boel niet eerst opgeruimd en schoon te hebben, voordat hij er zijn thuis wil maken. De Vader zit met liefde tussen mijn rotzooi, Jezus steekt het licht aan in elke duistere kamer. Net zoals ik me relaxed kon voelen in een huis dat op instorten stond, heeft God mijn menselijke, bij elkaar geraapte hart uitgekozen als woonplek: hoe bizar is dat?
Misschien komt ‘thuis’ jou de neus uit, omdat je daar dit jaar al genoeg uren hebt doorgebracht. Kruip dan lekker op de bank en verdwaal in de pagina’s van ons nieuwste BEAM Magazine. Neem een kijkje in de te gekke woonplekken van andere jongeren, leer van mensen die zich niet op hun gemak voelen in eigen land of lichaam, of bak onze overheerlijke taart. We hopen dat jij deze Kerst – hoe die er ook uit zal zien – omringd wordt met warmte, gezelligheid en een vleugje nostalgie. Dat de God die geboren werd in een stal, het licht mag aandoen in jouw hart. Of de wereld nu op z’n kop staat of niet: hij blijft Immanuel, God met ons.
Deze column staat in het nieuwste BEAM Magazine. Vraag 'm hier aan!
Geschreven door
Marlieke
