COLUMN: Genade krijgen is leuk, genade uitdelen is een ander verhaal

Jezus vertelt in Mattheüs 20 een gelijkenis over werknemers die door de eigenaar van een wijngaard ingehuurd worden om voor hem te werken. Een groep werknemers begint ’s ochtends vroeg en werkt de hele dag keihard en een andere groep komt aan het eind van de dag aankakken en voordat ze goed en wel begonnen zijn, is de werkdag alweer voorbij. Als ze aan het eind van de dag naar huis gaan, krijgen beide groepen van hun leidinggevende evenveel uitbetaald. Dit bedrag was gewoon van tevoren afgesproken, maar zoals je begrijpt vindt de groep die de hele dag keihard heeft gewerkt het toch enorm oneerlijk dat die andere groep voor veel minder werk evenveel geld krijgt, en dat snap ik wel.

Aanklooien in de wijngaard

Ik kan dit verhaal op mijn eigen leven plakken. Ik ben christelijk opgevoed (en als jij BEAM volgt, is de kans groot dat jij dit ook bent) en ben al van jongs af aan bezig met God en met proberen te leven zoals God zou willen dat ik leef. Je zou kunnen zeggen dat ik een werknemer ben die al vanaf heel vroeg ’s ochtends in de wijngaard aan het werk is. Ik kan me soms ook wel ergeren aan mensen die pas veel en veel later op komen dagen. Mensen die hun hele leven alles doen wat God verboden heeft en dan uiteindelijk toch beseffen dat ze voor God willen leven. Of mensen die zeggen dat ze christelijk zijn, maar tijdens hun werktijd in de wijngaard helemaal hun best niet doen en expres zitten te klooien. Want feit is dat we – net als in de gelijkenis van Jezus - aan het eind van de dag allemaal hetzelfde uitbetaald krijgen: voor altijd bij God mogen zijn.

Genade is iets krijgen wat je niet hebt verdiend

Door deze gelijkenis besefte ik weer eens dat het gevoel dat ik het meer zou verdienen dan een ander onterecht is. Het gaat namelijk niet om hoe hard ik mijn best doe of hoe lang ik in de wijngaard werk. Dat ik überhaupt welkom ben in de wijngaard is al genade, iets wat ik krijg terwijl ik het niet verdien. Dat ik de hele dag mag werken in de wijngaard en dus dichtbij de eigenaar van de wijngaard (God) mag zijn is genade. Dat ik aan het eind van de dag mensen super blij de wijngaard binnen zie stappen om nog een kwartiertje mee te werken is genade. Ook als ik dit zelf niet altijd zo zie.

De les die ik heb geleerd: Er is niets mis met hard werken, maar ik mag het met vreugde doen en niet omdat ik er iets mee denk te verdienen. En als ik andere mensen veroordeel en niet hetzelfde gun als mezelf, snap ik voor geen meter hoeveel genade ik zelf eigenlijk al wel niet van God heb ontvangen.