COLUMN: "De hele coupé zag haar opeens op de wc zitten"
De eerste dag van het nieuwe jaar en ik staar voor me uit in de trein terwijl ik mijn muziek nog wat harder zet. Ik heb vanaf mijn plek in de coupé uitzicht op de mensen die staan te wachten voor het toilet. Een jonge vrouw trekt de toiletdeur achter zich dicht, maar vergeet deze op slot te doen..
Dertig seconden later maakt de trein een onverwacht harde bocht naar rechts en de toiletdeur vliegt open. De vrouw - die intussen rustig op de wc zit - schrikt zich kapot en onze blikken kruisen elkaar. Paniek en schaamte druipen van haar gezicht terwijl ze haar broek onhandig over haar benen probeert te trekken.
Momenten in je leven die je nooit meer vergeet: Eén daarvan is bijvoorbeeld het telefoontje dat je krijgt als je geslaagd bent voor je eindexamen. Toch valt het op dat vooral pijnlijke momenten bijzonder goed bewaard blijven in ons brein: Het moment dat je ontzettend naar voor lul gezet wordt door een klasgenoot, die keer dat je de verjaardag van je beste vriend(in) vergeet of 'het broekplasincident' in groep 2 waar je hele klas toekeek. Deze jonge vrouw op het treintoilet voegt nu zo’n moment toe aan haar lijstje en ik weet intussen niet meer of ik het heel zielig of heel grappig vind.
Pijnlijke confrontatie
Een aantal zeer ongemakkelijke ogenblikken later slaat de toiletdeur gelukkig vanzelf weer dicht en begint een aantal mensen in mijn coupé hardop te lachen. Ik ben dus niet de enige die het heeft gezien. Intussen zie ik dat ze de deur van binnenuit op slot draait, vast om herhaling te voorkomen. Ze zit nu op dat stinkende, vieze treintoilet hoogstwaarschijnlijk te bedenken hoe ze deze situatie gaat aanpakken. Wat zou ik doen als ik in haar schoenen stond? Me kapot schamen, dat sowieso. Alle mogelijke manieren bedenken om spontaan te verdwijnen ook. Of dat hele slot niet meer aanraken, mezelf opgesloten houden en er pas uitkomen als alle ooggetuigen al lang en breed uitgestapt zijn. Hoe dan ook, ik zou de pijnlijke confrontatie kostte wat het kost proberen te vermijden.
De deur gaat verrassend snel weer open en ja hoor, daar staat ze. De hele coupé staart haar aan om te zien wat haar volgende move gaat zijn. Ze heft het hoofd, loopt terug naar haar plaats, lacht vriendelijk, knikt zelfs naar me en laat zich rustig op haar stoel zakken. Wauw. Deze vrouw laat schaamte haar 2018 niet verpesten. Ik hoop dat ik later zo word als zij. Alleen doe ik dan hopelijk de deur wel goed op slot.
Schijt aan schaamte in 2018! WIE DOET ER MEE?!
Geschreven door
Wilke
