Ga naar submenu Ga naar zoekveld

COLUM: Ik wil niet ouder worden

28 februari 2017 Leestijd 2 min

Ouder worden doen we allemaal. Toch is 'Hoe oud ben je?' 茅茅n van de meest gestelde vragen. Waarom hechten we zoveel belang aan leeftijd?

Ik ken een vrouw, een prachtige vrouw. Ze neemt ieder jaar vrij met haar verjaardag. Niet om het uitbundig te vieren met vrienden, kinderen en de hond. Integendeel, ze wil de felicitaties ontlopen. Ze vindt het vreselijk om haar leeftijd te moeten opschroeven met een extra jaartje. Ouder worden staat voor haar gelijk aan achteruitgang. En daar wil ze liever niet mee geconfronteerd worden. Zit hier de angst? De angst om niets meer waard te zijn. Niet meer dat begeerde perzikhuidje op je botten te voelen, maar rijpe mandarijnenvacht. De angst om afgeschreven te worden, omdat je lichaam een bepaald getal (30, 40, 50) heeft bereikt. De angst voor andermans mening. Ergens heeft ze een punt. Niet dat het erg is om ouder te worden. Maar wel dat hele leeftijdsgedoe. Zonder leeftijd beoordelen we mensen namelijk niet meer op levensjaren. Of hemelen we ze op. Zonder leeftijd zien we die ander niet meer als talentvolle tiener of afgeschreven zestiger. Zonder leeftijd kan men zelf bepalen wanneer iemand geschikt is om alcohol te drinken, te stemmen of auto te rijden. Zelf bepalen wanneer hij of zij volwassen is. Dat is namelijk onmogelijk op een cijfertje te plakken. Wat we wel steevast doen. Steeds wilde ik een jaar ouder worden. Tot ik 18 werd. Vanaf toen mocht het wel stoppen. Nu ben ik 23. En besef ik dat het leven niet te stoppen is. Dus beter geniet ik van wat komen gaat, in plaats van angstvallig vasthouden aan hetgeen dat nooit terugkomt. Het gaat niet om leeftijd, maar om geleefde tijd.

Geschreven door

Bas

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 馃挍馃挕