Christenen laten mij niet lachen
“Jezus!” Toen ik op de CHE belandde, moest ik eraan wennen om de Zoon van God niet telkens te gebruiken op de momenten dat iets niet lukte, ik schrok of moest lachen. Al snel verbouwde ik mijn flapuitjes tot: “Jeeej zus… heeft diploma gehaald!” Daar konden de meeste mensen mee leven, maar alsnog werd er vaak hoofdschuddend naar mij gekeken.
Nu werk ik een tijdje voor de Evangelische Omroep en zie ik telkens weer honderden verbolgen reacties onder onze humorposts voorbijkomen. “SPOTTEND”, “Niet oké”, “Schaam je”, “Willen jullie naar de hel?”. Geloof me, het is slechts een greep uit de reacties die bij iedere christelijke cartoon, meme of mop voorbijkomen. Als ik christelijk Facebook moet geloven, is humor van de boze en moeten we er ver vandaan blijven.
De belangrijkste kernboodschappen van de Bijbel ‘Heb je naaste lief als jezelf’ en ‘Oordeel niet’ worden fanatiek gepredikt, maar direct vergeten als er een onschuldige Avondmaal-tekening van Willem de Klerk op de EO-Facebookpagina verschijnt. Dan vliegen de digitale verwijten over en weer. Wordt de EO voor van alles uitgemaakt, uitgekotst soms. Persoonlijk vind ik dat altijd zeer pijnlijk om te zien en vraag ik me soms af: “Voel ik mij thuis bij deze groep?”
Of het nou over griezelen, lust of lachen gaat, deze emoties lijken in (een deel van) de christelijke wereld niet te mogen bestaan. Het is direct afgoderij, verderfelijk of spotten. Meteen zondig. Natuurlijk, als iets met de intentie is gemaakt om te spotten, dan ben ik geen voorstander. Maar ja, dan heet het ook geen humor meer. Humor zorgt er naar mijn mening voor om iets onbespreekbaars bespreekbaar te maken. Een goede grap stipt vaak indirect iets schrijnends aan, waardoor het een spiegel voor mijn eigen leven/standpunten kan zijn. Tenminste, als ik daarvoor opensta en niet direct de afzender van de grap veroordeel. Elke vorm van gesprek meteen de kop indruk, omdat hetgeen wat gezegd is nooit gezegd had mogen worden. Onmiddellijk in het hokje ‘spottend’ verdwijnt.
Geen christen is perfect, maar christenen weten met hun eigen oogbalk altijd wel perfect aan te wijzen wat de ander verkeerd doet. Zo kom ik bij BEAM dagelijks in contact met christelijke jongeren die bepaalde gesprekken niet met hun ouders kunnen of durven aangaan, omdat ze dan direct worden afgewezen en veroordeeld. Jongeren die hun ouders niet durven te vertellen over een tattoo, vriendje of dat ze van kerk willen wisselen. Die erover moeten liegen, zodat hun ouders hen niet het huis uitschoppen. Jongeren, die bij iedere poging tot een open gesprek, direct worden afgekapt. Sorry, maar dat vind ik NIET grappig en een belangrijkere (Facebook)discussie dan of iets humor is of niet.
Kijk liever zelf of je op het rechte pad loopt, voordat je het pad van de ander ongevraagd bekritiseert.
Geschreven door
Bas
