Catfish: de foto's van Hanneke worden gebruikt op sites voor 18+...

“Het eerste berichtje kreeg ik in het najaar van 2011 via Facebook, van ene Klaas. Hij viel me aan op mijn christelijkheid en zei dat ik een hypocriet was. ‘Zondag op de eerste rij in de kerk en thuis de zweep erover.’ Ik snapte er niets van. Dacht dat het een christenhater was. Dus heb ik heel netjes een berichtje teruggestuurd met de vraag waar ik zijn woorden aan te danken had en dat ik het vrij ongepast vond. Ik was in de waan dat het een eenmalige gek was, maar vanaf dat moment begon het pas… Ik was 18 en ging nog vooral uit van het goede van de mens. Had daarom ook alles openbaar op mijn Facebookprofiel: foto’s, gegevens, statusupdates, enzovoort. Facebook werd net een beetje populair in Nederland, dus over identiteitsfraude had ik nog niets gehoord. Helaas, want blijkbaar zijn er mensen die het leuk vinden om jouw naam aan te nemen en net te doen of ze jou zijn.

Angst

Ik kreeg steeds meer berichtjes van onbekende mannen. ‘Hé slavin, waar was je?’, ‘Ik heb je gemist op MSN, dus daarom gaan we hier maar verder.’ en ‘Ik heb twee uur gereisd om je te zien en drie uur op je gewacht op het station. Waar was je?’. Soms waren ze heel persoonlijk. Begon zo’n man over mijn vriend of woonplaats: ‘Ik pak je in het bos’.

Er was ook een man die mij via Twitter, Facebook en mail berichtjes stuurde. Toen ik hem op al die kanalen had geblokkeerd, kreeg ik plots een bericht via het Facebookaccount van zijn vrouw. Ik heb in die chat gezegd dat hij op moest houden. Vervolgens antwoordde zijn vrouw helemaal boos wie ik was en wat ik van haar man wilde… Ik snapte er niets van en werd steeds banger. Durfde ’s avonds niet meer over straat. Wanneer ik alleen thuis was en iemand belde aan, deed ik niet open. Puur uit angst dat één van die mannen achter mijn adres was gekomen. Natuurlijk heb ik er wel over nagedacht om aangifte te doen, maar ik wist nog steeds niet waarvoor.”

Torturegirl

“Sommige mannen stuurden ‘normale’ berichtjes. Aan hen durfde ik wel te vragen hoe ze bij mijn gegevens kwamen. Zo kwam ik er langzaam achter dat iemand onder mijn naam en de titel torturegirl op MSN en later op Skype met mannen over seksuele fantasieën chat. En dat waren geen normale gesprekken, die zij met die mannen voerde. En op die manier kwamen ze bij mij terecht. Ik ben het uiterlijk van andermans gestoorde innerlijk. Ondertussen zijn we vijf jaar verder en heb ik met vlagen echt in angst geleefd. Het is trouwens nog steeds niet voorbij: de berichtjes blijven komen. Er hebben tot nu toe zeker meer dan 50 mannen geprobeerd met mij contact te zoeken. Ik denk niet dat degene die mijn gegevens heeft gejat, snapt wat hij of zij mij heeft aangedaan. Het is ziek. Mijn Facebookprofiel is ondertussen niet meer openbaar. Ook deel ik digitaal veel minder over mijzelf dan ik vroeger deed. Dat heb ik er wel van geleerd. Het internet heeft mooie kanten, zeker, maar kan ook misbruikt worden. Daar wil ik mensen wel graag voor waarschuwen. En zeg nou zelf, het is toch veel leuker om in werkelijkheid dingen over jezelf te vertellen!” Joram sprak in zijn radioshow met Hanneke. Luister hier het interview terug!