Cabaretier Floris: 'Ik zet mijzelf altijd neer als een kneusje'

“Ik vind het leuk om mensen te ontregelen, om ze net op het verkeerde been te zetten. Ik speel in op de onderbuikgevoelens, waardoor mensen zich ongemakkelijk voelen. Ze weten niet zo goed wat ze met mij aan moeten en gaan dan maar lachen. Daar houd ik van!” “Als je een voorstelling schrijft, begin je met helemaal niets. Dan is het moeilijk om opeens heel grappig te zijn. Ik ben begonnen met allemaal ‘tutjes’ op te schrijven: te blij, te boos, te enthousiast, te verdrietig. Vijf minuten later had ik drie kantjes met allemaal verschillende emoties, daar koos ik een paar van uit. Ik bedacht een paar onderwerpen die met die emoties te maken heeft en dan ga je maar gewoon wat improviseren. Mijn leraar Joost was mijn regisseur en hij heeft mij geholpen. Als je moet lachen om je eigen grap, dan is de grap grappig, dan moet je vertrouwen op jezelf.”   “Uiteindelijk begint mijn voorstelling met ‘te enthousiast’. Ik leg van tevoren bloemen neer die normaal altijd worden weggegeven aan het einde van een voorstelling. Ik draai het om. In plaats van aan het einde, begin ik iedereen die mij heeft geholpen heel enthousiast te bedanken voordat ik überhaupt ben begonnen. Ik roep mijn regisseur op het podium en laat het publiek roepen: ‘Joost is mijn held.’ Ze hebben geen idee wat er allemaal gebeurt, juist dat maakt het grappig.”

Ze denken: zo, die jongen gaat even grappig proberen te doen

“Mensen gaan soms best sceptisch naar een cabaretvoorstelling. Ze denken: zo, die jongen gaat even proberen grappig te doen en proberen dan niet te lachen. Door mensen gelijk op zo’n manier in de war te brengen, doorbreek je dat en dan gaat de voorstelling ook beter.”  “Natuurlijk komt het ook voor dat een grap helemaal niet valt. Zo ben ik een keer uitgenodigd op een themadag over politiek. Ik heb helemaal niets met politiek. Ik had iets geschreven over Mark Rutte maar het ging eigenlijk helemaal niet over Mark Rutte. Ik kwam op het podium en deed net of ik in mijn broek had geplast, maar echt helemaal niemand begreep de grap. Daar stond ik dan, voor een hele groep studenten die ook eigenlijk helemaal niet op die plek wilden zijn. Dat was heel pijnlijk, maar je moet door.” “Gelukkig heb ik heel veel positieve reacties gekregen op mijn voorstelling. Later wil ik echt cabaretier worden. Ik ga meedoen met het Leids Cabaretfestival en hoop ver te komen. Ik heb nu echt mijn eigen stijl gevonden. Veel cabaretiers lijken op elkaar, ze maken altijd grappen over relaties; of over gezeik met de NS; huis-, tuin- en keukenonderwerpen. Ik onderscheid mijzelf door helemaal niet realistisch te zijn. Mijn absurde, niet herkenbare verhalen die eigenlijk helemaal niet grappig zijn, worden op een of andere manier dan wel grappig… Hoop ik.”  Heb jij een mooi, ontroerend of hilarisch verhaal dat je met ons wilt delen? Stuur een mailtje naar beamredactie@eo.nl of WhatsApp naar het nummer 06-83673700. Vinden we tof!