Bèèèn ik een kuddedier?

Fast forward

naar 2016. Wijde pijpen, jakkes. Ik zou ze voor geen goud meer dragen. Mijn kast hangt vol skinny jeans. Wat er gebeurd is, vraag je? Het is erin geslopen. Ik heb geprobeerd me te verzetten de eerste jaren, maar mijn broekspijpen werden steeds smaller. Want iedereen droeg skinny jeans. Dus ja, dan moet ik ook wel, toch? Kuddedier
Eerlijk is eerlijk: de mens is een kuddedier. We dragen dezelfde kleren. Misschien niet precies, maar wel ongeveer. Weet je nog dat alle meiden op school met uggs liepen en alle jongens met hun broek op half zeven? Als er slechts één jongen was geweest die dat deed, was het de weirdo van de school geweest. Maar iedereen doet het, dus het nieuwe ‘normaal’ is geboren. Meestal willen we op z'n minst een béétje bij de groep horen. Niet teveel erbuiten vallen. Ken je dat gevoel dat de leraar je naam zegt en iedereen naar je kijkt? Of dat je haar of kleding raar zit en mensen naar je staren? Niet zo prettig. We blenden liever met de rest van de menigte, dat is veel veiliger. Zeldzaam vlokje
Maar toch. Jij draagt niet wat iedereen draagt. Natuurlijk draag je wel dingen die in de mode zijn, maar je hebt er wel je eigen twist aan gegeven. Een eigen stijl. Wie wil er nou 100% doorsnee zijn? Heb je ooit de woorden ‘ik wil een kuddedier zijn’ gebruikt? Waarschijnlijk niet. In de Bijbel staat nota bene dat je uniek gemaakt bent. Maar stel je voor dat je in de 80s of 90s tiener was geweest. Denk je dat jij dan geen mullet, jampotglazen of foute truien had gehad? Natuurlijk wel! Want of je wil of niet, je vindt nou eenmaal ‘normaal’ wat iedereen doet. Dus doe je lekker mee.

Het lijkt wel of we in tegenstrijd zijn met onszelf: aan de ene kant willen we bij de groep horen, geaccepteerd worden en niet té veel opvallen, aan de andere kant willen we gezien worden, anders zijn en juist wel opvallen. Hossen met z'n allen
Ik haat het om een kuddedier te zijn. We geven het niet graag toe, met z’n allen, maar we zijn nou eenmaal een mensen die de massa opzoeken. En dat is echt niet verkeerd.  Was je bij de EO-jongerendag? Stond je ook met je telefoon in de lucht te zwaaien bij de opening en te dansen bij de artiesten? Met duizenden in een stadion samen springen is fijn, niet waar? Het geeft een gevoel van saamhorigheid. Een kuddedier zijn is prima, zolang je je maar afvraagt of je bij de kudde wil horen die je volgt. Waar de kudde heengaat. Of je niet je waarden op hoeft te geven, of je kledingstijl, of je geloof om bij de kudde te horen. Want jij bent jij. Zolang je maar weet dat er een herder is, die jou ziet. Het honderdste schaapje. Uniek. Lola Brouwer