Arwin (16) vindt leven met God lastig: “Ik zoek Hem alleen op als ik het moeilijk heb”

“Normaal gesproken ben ik best wel positief ingesteld en ga ik vrolijk door het leven. Ik heb dan niet de drang om God op te zoeken. Eerlijk gezegd ga ik alleen naar God toe als ik hem echt nodig heb; op de momenten dat ik het zelf even niet meer weet. Zoals afgelopen zomer bijvoorbeeld. Mijn opa en oma zijn allebei overleden in die periode en dat was best lastig. Dan merk ik dat ik troost zoek bij God. Maar als ik die troost dan heb gekregen, ben ik God daarna ook snel weer vergeten.”

Schuldgevoel en regeltjes

“Ik voel me daar niet per se schuldig over. Dat komt omdat ik verder ga met de dingen die wél goed gaan. Ik ga niet verder op zoek naar wie God is, omdat ik het geloof niet leuk vind. Voor mij lijkt het alsof er allemaal regeltjes zijn waar ik me aan moet houden. Ik denk niet dat je kan geloven zonder je aan die regels te houden, want ja, anders zou iedereen wel geloven. Het geloof heeft dan namelijk alleen maar voordelen. Je gaat bijvoorbeeld niet naar de hel en je zonden worden zomaar vergeven. Over die dingen wil ik niet te nadenken. Als puber hou ik gewoon meer van lol trappen met mijn beste vrienden. Ik denk simpelweg niet aan God.”

Persoonlijke relatie

“Ergens zou het op zich wel fijn zijn om een persoonlijke relatie te hebben met God. Maar ik merk ook dat ik het ergens een beetje ongemakkelijk vind om helemaal voor Hem te gaan, omdat ik het gevoel krijg dat ik voor God alles goed moet doen. Ik ben een keertje meegegaan met mijn familie naar een kerk waar de insteek is om heel dicht bij God te komen. Dat voelde voor mij heel apart en ik weet daardoor niet of een persoonlijke relatie met God wel iets voor mij is.”

Vrienden

“Op dit moment staan mijn vrienden op dezelfde manier in het geloof als ik. Zondags zitten we in de kerk en dat is prima, maar doordeweeks genieten we van andere dingen. Dan sleutelen we bijvoorbeeld samen aan auto’s en klooien we een beetje met elkaar. We hebben het over andere dingen dan God, maar houden wel in ons achterhoofd dat er nog iets na dit leven is.”

Twijfel

“Ik twijfel dan ook niet aan het bestaan van God. Op bepaalde momenten ervaar ik namelijk wel dat Hij bestaat. Bij de begrafenis van mijn opa en oma bijvoorbeeld. Het is niet dat ik daar met tranen in mijn ogen zit en denk: ‘Oh God, wat nu?’ Maar als ik zie dat mijn familie volledig getroost wordt en ik merk dat het goed komt, dan is er geen twijfel over het bestaan van God. Ik zet er dan een punt achter en ga weer verder met mijn leven.

Of dat ooit nog verandert, weet ik niet. Ik zit voor mijn gevoel in een lastige positie om vol voor God te gaan, omdat ik nog jong ben. Voor nu ben ik gewoon blij dat ik naar Hem toe mag gaan als ik de weg zelf kwijt ben. Dat ik dan in bed lig en zeg: ‘Ja God, ik weet het even niet, help maar.’ Dat is voor mij op dit moment genoeg.”