Anne: "Dat mijn vader herkend wordt in het bubbelbad is wat minder"

Anne is 18 jaar, doet dit jaar vwo eindexamen en krijgt een lach op haar gezicht als ze haar vader omschrijft: “Mijn vader is echt een leuke gast, ik kan het heel goed met hem vinden. Hij is grappig, eerlijk en open. Wat niet veel mensen van hem weten is dat hij in zijn studententijd aan cabaret heeft gedaan. Ook is hij dol op LuckyTV, we kunnen daar helemaal stuk om gaan. Op televisie zie ik echt mijn vader, hij is wat formeler, maar verder echt zichzelf. Dit terwijl hij wel houdt van theater. Na het avondeten speelden we vroeger in verkleedkleren Bijbelverhalen na en mijn vader deed vrolijk mee. Op kinderfeestjes was hij altijd de bom: Hij heeft zelfs een keer 2 kinderen aan het huilen gekregen omdat hij een enge man (inclusief lange jas) speelde.”

Herkend worden in het bubbelbad
“Pas waren we met ons gezin een weekendje weg naar een spa. Dan is het best irritant als ik in mijn bikini naast mijn vader in het bubbelbad zit en een onbekende man aan de andere kant van mijn vader opeens zegt: ‘Hé, ben jij niet Gert-Jan Segers van de ChristenUnie?’ Mijn vader reageert eigenlijk altijd wel sympathiek, maar ja, soms vinden we het wel irritant. Toch hoort het er bij als je de rol van lijsttrekker hebt.”

“Toen hij 2 jaar terug gevraagd werd als lijsttrekker, heeft hij dit eerst met mijn moeder en mij overlegd. Ik voelde me trots dat hij me vroeg mee te bidden en beslissen. Ik word niet per se herkend als ‘de dochter van’ zo lang mensen niet doorvragen. Soms besluit ik het vanuit mezelf te vertellen. Pas was ik bij een meeloopdag politicologie en het gespreksonderwerp was Gert-Jan Segers. Dan ga ik niet afstandelijk mee zitten praten, maar zeg ik gewoon: Ja, euhm jongens, dat is dus mijn vader. Als ik dit zeg, beginnen sommige mensen direct met me te discussiëren over abortus of euthanasie. Als ik op een feestje sta met een biertje in mijn hand vind ik dat wel lastig. Ik ben namelijk niet mijn vader en ik vertegenwoordig ook niet de ChristenUnie.”

In zijn voetsporen treden
“Het is best ironisch, maar ik wil politicologie gaan studeren volgend jaar. Tuurlijk is het me met de paplepel ingegoten, maar ik vind het echt heel interessant. Als mijn vader na zijn werk thuiskomt en aan tafel vertelt hoe zijn dag was, ben ik de enige in ons gezin die daar inhoudelijk meer over wil weten. Mijn twee jongere zusjes en mijn moeder hebben gewoon minder met politiek. De inside information vind ik geweldig: Hij vertelt wel eens hoe zijn collega’s zich gedragen als de camera uitstaat, welke discussies er in de wandelgangen plaatsvinden en welke beslissingen er moeten worden genomen. Soms is informatie geheim en mag ik het niet zomaar delen, dat vind ik wel tof eigenlijk.”

Deze weken zie ik meer posters van mijn vader, dan mijn vader zelf

“Inside information, bezoekjes aan talkshows en af en toe mee naar Den Haag is heel leuk, maar net als alles heeft zijn baan ook nadelen. In deze weken zie ik soms meer posters met zijn hoofd erop dan dat ik hem echt zie. Ook heeft plotseling iedereen een mening over hem en over zijn partij, dat is wel lastig, want het blijft gewoon mijn vader. Ik vind het spannend als hij bijvoorbeeld bij De Wereld Draait Door zit. Als het gaat over euthanasie en er allemaal atheïsten tegenover hem zitten die hem voor mijn gevoel echt onderuit willen halen, ben ik zenuwachtig. Ook ben ik echt trots als hij zijn punt rustig kan uitleggen en respectvol blijft.”

Klassieke vader-dochter discussies
“Uiteraard ben ik het soms niet met mijn vader eens. Hij drinkt bijvoorbeeld helemaal geen alcohol en ik wel. Ook vond hij het eerst best lastig als ik in het weekend wat later thuis kwam. Ik houd van hem, maar soms mag hij me wat meer loslaten. Dit zijn de klassieke vader-dochter discussies toch?”

“Ik ga elke zondag mee naar de kerk en ben trots en blij met mijn christelijke roots. Op dit moment ervaar ik mijn geloof als een zoektocht, waar ik altijd kan terugkeren naar de christelijke normen en waarden die ik heel goed vind. Ik heb niet heel erg het idee dat ik me als een heilig boontje moet gedragen omdat de lijstrekker van de ChristenUnie mijn vader is.” 

In de rubriek 'heilige boontjes' komen domineeskinderen (of 'christelijke-lijsttrekkers-kinderen' dus) aan het woord. Ben of ken jij er ook zo één? Mail ons op beamredactie @eo.nl en vertel ons alvast wat over jezelf!