Amy: "Zonder ervaring auto rijden in Kaapstad raad ik niemand aan"

“Ik wilde ontzettend graag stage lopen in het buitenland, want ik heb het idee dat je in een andere cultuur veel levenservaring op kan doen. Een vriend van me zei dat Kaapstad prachtig was, dus de keuze was snel gemaakt. Ik heb 4 maanden in Kaapstad gewoond met een vriendin die ook Grafische Vormgeving studeert. We liepen fulltime stage, maar in de weekenden en op feestdagen hadden we alle tijd om Zuid-Afrika te verkennen.”

“Na 5 weken hadden we het idee dat een auto ons veel meer vrijheid zou geven. Dus we belden een taxi die ons naar het autoverhuurbedrijf kon rijden. Ik had mijn rijbewijs natuurlijk net op zak en ik ben dan wel geen spetter, maar ik kan wel goed autorijden vond ik. Toen we van het autoverhuurbedrijf terug reden naar huis in de lelijkste Opel Corsa die ik ooit heb gezien, kwam ik erachter dat ze in Zuid-Afrika aan de andere kant van de weg rijden en dat ik mijn versnellingspook met geen mogelijkheid in zijn 1 kon krijgen. Ook viel na 5 minuten de navigatie uit. Kortom: Paniek.”

Ik kan wel goed autorijden, maar ben geen spetter

“Ik wist niet meer wat ik moest doen, ik krijg het weer helemaal warm nu ik er aan terug denk. Ik ben op gevoel gaan rijden in de hoop thuis te komen, maar tot overmaat van ramp kwamen we middenin een township terecht. Dit is een krottenwijk waar je als blanke vrouw niet veilig bent. Uiteindelijk zagen we aan de rand van de krottenwijk een beveiliger waar we bijna huilend om hulp zijn gaan vragen, maar hij verstond geen woord Engels of Nederlands. Gelukkig was er ook een vrouwelijke beveiliger die ons wel kon verstaan en iemand voor ons heeft gebeld die met een andere auto voor ons uit kon rijden terug naar huis.”

“Eenmaal thuis dacht ik: Amy, als je nu niet weer in die auto stapt, durf je het nooit meer. Dus die middag ben ik samen met mijn vriendin gelijk weer gaan rijden. Op een gegeven moment reden we op de snelweg en stopte de motor ermee. Ik was vergeten te tanken. We moesten weer iemand bellen, dat was wel erg ja, maar daar konden we op zich wel om lachen. Stranden bij een township en daar 2 uur lang in de brandende zon moeten wachten op hulp was wel echt heel eng. Ik heb daar echt staan trillen als een rietje en ben nog nooit zo bang geweest.”

“De zondag na die rampendag ging ik naar de kerk en werd Psalm 91 voorgelezen:

Al vallen er duizenden aan je linkerzijde
en tienduizend aan je rechterhand
jou zal niets overkomen (Psalm 91: 7)

Op dat moment besefte ik me pas hoe bijzonder het was dat ons die dag niets ergs was overkomen. Ik zie het nog steeds als een actie van God. Ik heb hem gedankt en vanaf dat moment was ik minder bang.”

“Het moraal van mijn verhaal is denk ik als volgt: Ga niet in Zuid-Afrika autorijden als je zo kort je rijbewijs hebt, haha. En God is erbij, ook op momenten dat je banger bent dan ooit.”