"Als je twijfelt, ben je geen goede christen"

Maandag publiceerden we een poll waar uitkwam dat 82% van de BEAM’ers zichzelf omschrijft als twijfelaar. Veel jongeren geven aan dat ze met niemand over hun geloofstwijfel praten omdat ze zich schamen of omdat ze denken dat niemand erop zit te wachten. Dit maakt me boos. Hoe gaan deze jongeren groeien in hun geloof als ze zich schamen omdat ze niet ‘goed genoeg’ geloven?  Als God echt zo groot is als Hij zegt dat Hij is (en dat geloof ik, al twijfel ik weleens), hoeven we God geen handje te helpen door alles dicht te timmeren. Dan hoeven we geen menselijke zekerheid van iets goddelijks te maken. Dan hoeven we twijfel niet de mond te snoeren met het klassieke: ‘tja, je moet het maar gewoon geloven’. Dan hoeven we ons niet ontzettend bedreigd en beledigd te voelen als iemand begint over evolutie of atheïsme. Als God echt groot en alomtegenwoordig is, dan moét hij ook boven komen drijven in een oceaan van twijfel. Als we de oceaan verboden terrein maken omdat het ons onzeker maakt, zal er ook nooit over het water naar Jezus toe worden gelopen. Aan die 82% twijfelaars: je mag er zijn, je twijfel mag er zijn. God zal er ook zijn, juist in die twijfel, want daar is Hij echt niet bang voor.