Marieke werd op haar 25e weduwe: "Ik dacht dat ik de her­in­ne­rin­gen aan hem nooit zou vergeten"

"Na het overlijden van S. was ik bang dat ik dingen zou gaan vergeten. Ik kon mij daar tegelijkertijd niets bij voorstellen. Alles waar ik toen aan dacht, ging in mijn hoofd namelijk over een snelweg via “Station S.”. Dat kon ook niet anders, want ik was daar tien jaar lang ontelbare keren naartoe geraced en mijn brein wist geen betere route.

Zo stond ik na het overlijden van S. een keer bij de bakker en bestelde ik een sesam bruin voor ik er erg in had, terwijl dat nou niet per se míjn lievelingsbrood was. Ik vond het bijzonder en bizar om te realiseren hoe werkelijk alles uit mijn dagelijks leven met hem en onze relatie was verbonden."

'Het bleef stil'

"Doodvermoeiend ook, overigens. Steeds die fractie van een seconde waarin je je realiseert dat die route helaas niet meer tot een reactie of resultaat leidt. Het bleef stil op ‘Station S.’ ..."

Lees het volledige artikel bij Ik mis je

*De naam van de man van Marieke; S., is uit privacyoverwegingen afgekort.