Ilse werd op haar zeventiende zwanger: “Ik dacht dat de kerk mij zou veroordelen”

Stel je voor: je bent een jonge meid, lekker opstandig, doet een opleiding om schoonheidsspecialiste te worden en hebt de droom om een dansopleiding te doen. Je hebt een normaal puberleven, maar dan word je opeens kneiter misselijk. Het internet vertelt je dat je zwanger bent. Wat doe je? Ilse stapt gelijk naar haar ouders: “Toen ik dacht zwanger te zijn heb ik het hen als eerste verteld. Mijn moeder heeft de dag erna een zwangerschapstest gehaald omdat ik dat zelf niet durfde. Toen ik zag dat de test positief was en ik me realiseerde dat er echt een kindje in mijn buik zat, wist ik gelijk dat ik geen abortus wilde. Dit is mijn kindje, daar wil ik voor gaan.”

Het is menens

“Ik had toen iets meer dan een halfjaar een relatie met Martijn. Hij was ook nog een lekkere puber die heel nuchter in het leven stond. ‘We zien wel hoe het gaat’, was zijn instelling toen hij hoorde dat ik zwanger was. Je bent op die jonge leeftijd nog te naïef om je te beseffen wat de impact van een baby is op je leven. Ik dacht ook: ‘Dat doen we wel even.’ Maar toen ik hele dagen op bed lag van de misselijkheid realiseerde ik me dat het menens was.”

Mijn bazin begon uit te zoeken na hoeveel weken abortus nog mogelijk was

Gemengde gevoelens

“Ik weet nog dat ik heel erg bang voor de reactie van andere mensen. Er werd ook heel wisselend gereageerd op mijn zwangerschap. Mijn bazin op stage begon gelijk uit te zoeken tot hoeveel weken je nog abortus zou mogen plegen, terwijl ik toen al 17 weken zwanger was. Ze kwam me even laten weten dat het in Nederland niet legaal was, maar ik nog naar het buitenland zou kunnen. Gelukkig waren mijn vriendinnen gelijk enthousiast en wilden snel gaan winkelen voor zwangerschapskleding.”

Onverwachts leuk

“Een andere reactie waar ik bang voor was, was die van de kerk. Ik dacht dat ik een grote zonde had begaan en dat de kerk dat ook zo zou zien, vooral ook omdat mijn vader oudste is. Ik was positief verrast dat de kerk zo positief reageerde. Ik dacht dat er veroordeling zou zijn, maar van niemand heb ik zoveel liefde en hulp gekregen als de mensen uit mijn kerk. Zelfs mensen die ik nog nooit had ontmoet stuurden mij kaartjes.”

Eenzame zwangerschap

“Ik heb me soms best alleen gevoeld toen ik zwanger was. Je weet niet meer zo goed waar je bij hoort. Ben je nog een tiener, of hoor je bij de jonge moeders. Met dat dilemma hield ik me soms meer bezig dan met de baby zelf. Als ik me eenzaam voelde, of het moeilijk had, las ik vaak Romeinen 8:28: ‘We weten dat God alles ten goede zal gebruiken voor de mensen die van Hem houden en die Hij volgens zijn plan geroepen heeft om bij Hem te horen.’ Het is voor mij echt een houvast geweest dat God een plan had met mij en het kindje in mijn buik.”

Artikel gaat verder onder foto

Een compleet gezinnetje

“Mijn vriend zat in het laatste jaar van de havo en zat midden in de examens toen ik uitgerekend was. Dat was nog best spannend want je kunt niet zomaar weglopen tijdens een examen omdat je vriendin aan het bevallen is. Op de avond na zijn laatste examen begonnen de weeën en even later was ons zoontje Sem geboren. Om ons gezinnetje helemaal af te maken zijn Martijn en ik een halfjaar later getrouwd en konden we gaan wonen in het oude huis van mijn opa en oma dat vlak bij mijn ouders is. Drie jaar later kregen we ons dochtertje Elaine. Inmiddels is het veertien jaar geleden dat we Sem kregen. Ik zou jonge (aanstaande) moeders echt willen meegeven dat ze niet bang hoeven te zijn voor veroordeling uit de kerk. Wees open en praat over de dingen die je moeilijk vindt. Dan wordt het al een stukje minder zwaar.”

Ook Robert hoorde op zijn zeventiende dat zijn vriendin zwanger was. Robert: “Als je volwassen spelletjes speelt, moet je het volwassen oplossen.” Lees hier zijn verhaal.