Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Janine (22) bouwt vanuit Nederland een tehuis voor straatkinderen in India: “God heeft ons naar India geleid”

12 maart 2021 · Leestijd 5 min

India heeft in 2019 het hart van Janine gestolen. Voor haar minor bezocht ze het land drie maanden en nu wil ze zo snel mogelijk weer terug. In Nederland startte Janine de stichting Bachcha om de Indiase straatkinderen te sponsoren en een kindertehuis te bouwen. Janine: “Als je armoede van zo dichtbij hebt gezien kun je dat niet zomaar van je afzetten.”

“Ik was in 2019 nog bezig met de opleiding social work. Vlak voordat ik ging afstuderen moest ik nog een minor doen en samen met mijn vriendin Dineke bedachten we een plan om naar het buitenland te gaan. Eén ding wisten we zeker: we gaan niet in Europa blijven. Na wat onderzoek kwamen bij Ferry, die Dineke kent via haar werk. Hij kende Ellen en Tom die in India een eigen kerk hadden. Ik kende India eigenlijk helemaal niet zo goed en moest de gedachte dat we daar drie maanden zouden zijn, even laten bezinken. Pas een maand voordat we het vliegtuig in zouden stappen dacht ik: ‘Wow, dit gaan we echt doen’.”

Een goed begin is het halve werk

“De voorbereidingen waren in volle gang. Naast alle dingen die we met school moesten regelen en de vaccinaties, moesten we ons ook voorbereiden op de andere cultuur. We kochten sprays voor de giftige muggen en lange kleren die ons bedekten. We leerden dat we als vrouw niet alleen over straat konden en dat er in het regenseizoen straten en huizen onderwater staan. De koffers werden langzaam ingepakt en toen september aanbrak was het zo ver: de tien uur durende vlucht naar India.”

Artikel gaat verder onder foto

afbeelding

Vervolgd

“Dat we Gods liefde wilden verspreiden moest stiekem gebeuren. In India is namelijk geen godsdienstvrijheid, maar word je opgepakt als je Christen christen of Moslim moslim bent. Alleen het Hindoeïsme hindoeïsme mag daar bestaan. Dat zorgde ervoor dat we moest doen alsof we toeristen waren. We gingen tussen het werken door naar toeristische trekpleisters om daar foto’s te maken. Dit was ons bewijs voor als we opgepakt zouden worden. Na anderhalve maand in India hebben we zelfs een tijdje ondergedoken gezeten, omdat we hoorden dat er verderop controles waren. We moesten daarna een stuk voorzichtiger te werk gaan en meer achter de schermen werken.”

Aan het werk

“Vlakbij Ellen en Tom konden we slapen in een oud weeshuis samen met de anderen van de staff. Overdag gingen we de sloppenwijken in. We hebben vooral gedanst, gespeeld en Bijbel gelezen en het evangelie verkondigt bij de kinderen en vrouwen die daar woonden. De mannen hebben het gezin vaak in de steek gelaten of zijn verslaafd aan alcohol.

De eerste keer in een sloppenwijk was toen wegingen we naar de gypsy’s gingen. Dit zijn mensen die rondtrekken en dus heel weinig spullen hebben. Ze sliepen vaak in een geïmproviseerde tent van vier stokken met een doek erover. De kinderen die er rondliepen zagen er ondervoed uit, hadden bijna geen kleren aan en sommigen liepen met een geweer rond om zichzelf te beschermen. Ondanks de weinige dingen die ze hadden, wilden ze wel alles geven. Ik werd behandeld als een prinses. Ze maken maakten een krukje voor je me schoon, zodat ik kon  zodat je kunt zitten en lachen en dansen veel. De kinderen daar stalen echt mijn hart en daar realiseerde ik me: ik wil deze kinderen blijven helpen.”

Artikel gaat verder onder foto

afbeelding

Thuis

“De drie maanden vlogen voorbij en ik had eigenlijk nog helemaal geen zin om naar huis te gaan. Eenmaal terug in Nederland moest ik echt heel erg wennen. Ik dacht heel vaak: ‘Wwat doe ik hier?’ Als je armoede van zo dichtbij hebt gezien kun je dat niet zomaar van je afzetten. Daarom heb heb ik samen met Dineke en Ferry organisatie stichting Bachcha nieuw leven ingeblazen om straatkinderen in India te helpen. Ons doel is om kinderen hoop te geven door ze eten, scholing en een onderdak te biedenOns doel is om hoop te geven aan kinderen die dat niet hebben door ze eten, scholing en een onderdak te bieden. Dit doen we door een kindertehuis dat we nu daar aan het bouwen zijn. Door corona kunnen we zelf fysiek niet meehelpen, maar zijn wij vooral op zoek naar sponsors voor de kinderen. Ellen en Tom kunnen daar het werk aansturen. Zelf hoop ik in het najaar misschien naar India te kunnen, maar je weet niet hoe het loopt met de coronacrisis.”

Door God geleid

“We hadden met onze minor alle kanten op kunnen gaan, maar ik heb echt het idee dat God ons naar India heeft geleid. Ik heb nu verantwoordelijkheden van God gekregen die me zoveel energie geven. Soms krijgen we donaties binnen waar ik tranen van in mijn ogen krijg. Mijn droom voor Bachcha is een dat alle negentig kinderen die in het tehuis kunnen, gesponsord worden. Het zou fantastisch te zijn om na een paar jaar terug te gaan en te zien dat de kinderen die eerst op straat leefden, dan echt iets van hun leven hebben gemaakt.”

Janine wil zich met haar tehuis inzetten voor kinderen in India, maar er zit volgens Pieter Dirk ook een donkere kant aan het bestaan van kindertehuizen in dit soort landen. Hij voert actie tegen het fenomeen 'weeshuistoerisme'.

Geschreven door

Daniëlle

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡