Terrence voetbalt bij Jong Ajax: ‘Ik speel liever geen wedstrijdje tegen Jezus’

“Ik voetbal al sinds mijn zesde. Toen ik zeven was, begon ik bij Ajax te trainen en sinds begin dit jaar heb ik daar officieel een contract! Als ik in het veld sta – linksback in mijn geval – voel ik me vrij. Ik ben heel dankbaar voor de minuten die ik mag maken in het veld, want er zijn ook genoeg spelers die geblesseerd zijn of op de bank moeten zitten. Ik heb een enorme drive om te winnen. Toch weet ik dat het niet uitmaakt of we winnen of verliezen, want God is hoe dan ook hier. Met mij. Dat is iets wat ik me voor iedere wedstrijd inprent. Daarna is het een kwestie van ‘gedachten op nul en gaan’."

Ik wilde dingen die de wereld mij te bieden had

"Eigenlijk wilde ik drie jaar geleden al supergraag een contract. Ik was toen 16 jaar en vond het weleens tijd: ik had er hard voor getraind. Als ik terugkijk, vind ik dat best een arrogante houding, zo van: ‘Ik heb het verdiend! Kijk hoe goed ik ben.’ Ik wilde de dingen die de wereld mij te bieden had, en wist dat het contract mij daarbij zou helpen. Nu ben ik blij dat het nog een paar jaar heeft geduurd. Ik kon trainen en geloven wat ik wilde, maar uiteindelijk bepaalt God de timing. Dat geloof ik echt! De afgelopen jaren ben ik steeds meer naar hem toegegroeid, waardoor ik nu weet dat híj́ de reden is dat ik mag spelen voor Jong Ajax. Als ik het contract had getekend vanuit arrogantie, zou ik God nooit de glorie hebben gegeven. Het gaat niet om mij, maar om hem.”

Bijbellezen met Feyenoord

“Ik ben opgegroeid met het geloof en de kerk. Toch speelde het geen grote rol in mijn leven, totdat ik 16 jaar oud was. Toen kreeg ik een preek doorgestuurd van Michael Todd. De manier waarop hij vertelde … Ik bleef gewoon luisteren! Sindsdien is mijn geloof enorm gegroeid. Wat me daarin heel erg helpt, is de groep ‘Ballers in God’. Voetballers van over de hele wereld delen in deze groep het geloof met elkaar. En ja, daar zitten ook voetballers van Feyenoord bij. Van rivaliteit merk ik in deze groep eigenlijk niets: we zijn allemaal broers van elkaar! We helpen elkaar met problemen die we in de kleedkamer of op het veld tegenkomen, en houden bijbelstudies. Door deze mensen heb ik geleerd dat ik me niet voor mijn geloof hoef te schamen."

Tekst loopt door onder foto:

"Voordat ik een wedstrijd begin, ga ik naar een aparte ruimte om te bidden. Mijn teamgenoten kijken hier niet raar van op; ze weten dat ik geloof. Ik vind het belangrijk om met God te beginnen: ik heb hem simpelweg echt nodig. Ik zie het als mijn taak om hem te laten zien op de plek waar ik ben. Op het veld kunnen er nog weleens verhitte discussies ontstaan en dan wil ik niet de ander de huid volschelden. Dat zou Jezus ook niet doen. Maar het is niet gemakkelijk om op zo’n moment op mijn tong te bijten en me in te houden; die felheid hoort bij het spel. Of ik een wedstrijdje met Jezus zou aandurven? Nou, nee. Ik zou niet gefrustreerd willen raken. Plus: ik weet zeker dat hij me omver zou spelen, haha!"

"Ook bid ik weleens voor teamgenoten, bijvoorbeeld als iemand geblesseerd is. Dan stuur ik een appje waarin ik hem sterkte wens en zeg dat ik voor hem bid. Live in de kleedkamer voor iemand bidden, heb ik nog nooit gedaan. Niet omdat ik bang ben voor de reacties van de rest, maar omdat ik de timing lastig vind. ‘Hé, trouwens, mag ik voor je bidden?’ Wanneer drop je zoiets?”

God in de kleedkamer

“Laatst speelden we een wedstrijd tegen Jong PSV. We hadden verloren. Iedereen kleedde zich zo snel mogelijk weer om en ging teleurgesteld naar huis. Eigenlijk wilde ook ik de wedstrijd zo snel mogelijk vergeten en de boel achter me laten, maar iets hield me in de kleedkamer. Het was alsof God zei: ‘Ruim jij de rotzooi even op?’ Eerst ging ik in discussie: ‘Nee, ik wil naar huis!’ Totdat ik me realiseerde dat de heilige Geest me vroeg om hem te gehoorzamen. Dat heb ik gedaan. Ik wil steeds meer op hem leren vertrouwen."

God zei: 'Ruim jij de rotzooi even op?'

"Mensen die openlijk voor hun geloof uitkomen en God laten zien in alles wat ze doen, zijn een groot voorbeeld voor mij. Dat zijn bijvoorbeeld mijn vrienden, mijn opa en oma, mijn ouders … God gebruikt hen echt in mijn leven. In het voetbalwereldje heb ik niet echt een voorbeeld. Ik wil niet de nieuwe die-of-die zijn; laat mij maar mijn eigen stijl ontwikkelen. Vroeger kon ik heel erg opkijken naar bepaalde spelers, maar als je gelooft wat God over je zegt – dat je uniek bent en dat er maar een bestaat zoals jij – wil je niemand anders zijn.”

Samen naar de top

“Het is mijn doel om in voetbal de top te bereiken. Maar niet alleen! Zonder God haal je namelijk nooit de 100 procent. En ik weet dat hij niet iets van me vraagt, wat ik niet aankan. Ik wil vertrouwen op de talenten die hij in me heeft gestopt, en op het pad dat hij voor mij heeft bedacht. Weet dat jouw route uniek is. Kijk niet naar anderen die sneller gaan, want God heeft voor jou een tijd en een plek uitgekozen. Jouw tijd om te shinen gaat komen, als je daarop vertrouwt en niet jouw toekomst probeert te forceren. En ik weet zeker dat God dan blessings geeft!”

Dit verhaal en nog véél meer lees je in BEAM Magazine. Vraag 'm hier aan!

Fotografie: Ruben Timman