Tim Hofman: “Ik betrapte mezelf op bidden”

Het gesprek gaat alle kanten op: van Tims moeder – die als verpleegkundige in de zorg werkt – tot een spontane onderbreking van Gert-Jan Segers’ dochter. Als de politicus vraagt naar zingeving, hoop en geloof, volgt er een persoonlijk gesprek.

Gert-Jan Segers:

“Mij valt op dat er een ontvankelijkheid is voor zingeving, hoop, geloof. Ik merk dat dat anders besproken wordt dan hiervoor. Wat denk jij?”

Tim Hofman:

“Ja, lijkt me heel logisch toch? (…) Ik was natuurlijk vroeger gelovig. Ik zat op een christelijke basisschool. Ik was niet van huis uit gereformeerd of iets dergelijks, maar God was iets in mijn leven.. Een identiteit gekoppeld aan de Bijbel. Veel bidden en zo, totdat ik in m’n puberteit dacht: ‘Nee, toch niet.’ Maar dat (bidden) zit dan toch ergens een soort in je. Dat blijft toch hangen als een soort gedachte. Ik was zó in de stress een paar weken terug. En toen betrapte ik mezelf erop – ik zweer het je – dat ik aan het bidden was. En toen dacht ik: ‘Wat doe ik nou?!’ Dat was zo’n oud mechanisme in stress. En dat was niet per se naar de god zoals jij je God hebt, maar dat ik iemand vroeg om hulp. ‘Oh mijn god, ik weet echt even niet wat ik moet doen.’ En uiteindelijk keer ik dat naar mezelf, maar dat mechanisme was er gelijk weer. Nou, het was echt heel lang geleden. En eigenlijk mooi ook, toch? Ik kan dan echt jaloers op je zijn, dat jij dat hebt. Ik relativeer dat - zodra ik me er bewust van ben – met: dit is volgens mij niet waar ik het vandaan moet halen. Ik haal dat ergens anders vandaan. Maar het is écht een mooi mechanisme! Dus het zou me niets verbazen als mensen inderdaad daar nu naar grijpen. En logisch ook: ik wou dat ik het kon.”

Check het complete gesprek in deze video: