Vier christelijke LHBT’ers over de Nashville-verklaring: “Ik zie Gods handtekening hier niet onder staan”

Wat houdt de Nashville-verklaring eigenlijk precies in en hoe denkt BEAM hierover? We leggen het hier voor je uit.

Jetske (23)

“Het is surrealistisch dat deze verklaring onder meer over mij gaat. Het is heel gek dat er 250 mannen zijn die zich hier zo druk over maken. Je zou er bijna om gaan lachen. Tegelijk zie ik ook dat het heel veel mensen raakt, dat ze erover schrijven en praten. Dan realiseer ik me hoe bizar dit is. Gelukkig heb ik een heleboel lieve mensen om mij heen die gelovig zijn en van mij houden. Hierdoor denk ik dat dit me persoonlijk niet heel erg zal beïnvloeden, maar misschien onderschat ik het. Het mooie hieraan vind ik de tegenbeweging, de mensen die positief reageren en zich hard maken. Ze komen niet zomaar weg met deze verklaring...”

Daan (21)

“Toen ik de verklaring doorlas, maakte me dat boos en machteloos. Er staan zo veel dingen in waarvan ik overtuigd ben dat ze niet waar zijn. Het voelt alsof ik hier geen stem in kan hebben. De mensen die de verklaring tekenen, variëren van zwaar gereformeerd tot evangelisch. Het is nu alsof ik nergens meer welkom ben. Het raakt me vooral dat dit pamflet christenen nog verder uit elkaar drijft. Waar is de naastenliefde? Ik dacht dat Kees van der Staaij juist stond voor het samenbrengen van mensen. Nu wordt er juist haat gezaaid. Zelfs jeugdwerkers tekenen deze verklaring, die vervolgens LHBT-jongeren ook vertellen dat ze verkeerd bezig zijn. Zelfmoord is hoog onder LHBT’ers en met dit soort dingen wordt dat alleen maar erger. Ik zie Gods handtekening niet onder dit pamflet staan…”

Nicole (22)

“Ik ben sinds een jaar bij iedereen uit de kast als bi en heb inmiddels een vriendin. Ik vind deze verklaring echt bizar. De Nederlandse oorsprong ervan komt uit Alblasserwaard, daar ben ik ook opgegroeid. Ik kom uit de PKN Gereformeerde Bond, daar heb ik belijdenis gedaan. Het komt allemaal heel dichtbij. Ik vraag me af wat dit voor mij gaat betekenen. Waarschijnlijk mag ik bijvoorbeeld niet meer aan het avondmaal. In deze verklaring staat eigenlijk dat ik niet meer mag bestaan. Ik zie het christendom als het geloof van de liefde, daar zie ik in deze verklaring niks van terug. De kerk leerde me dat ik een parel in Gods hand ben, wie ik ook ben. Maar hiermee wordt gezegd: “Wat je ook doet, jij bent niet goed genoeg. Alles is vergeeflijk, behalve dit.” De jongeren die hierdoor nog dieper wegzakken, zou ik een knuffel willen geven. Uiteindelijk gaat het goed komen, ook al weet ik nu even niet hoe…”

Marrienke (26)

“Ik was hoopvol over de christelijke kerken; er leek meer openheid te komen. Ik zit in een kerk waar wij als lesbisch stel welkom zijn en volwaardig lid kunnen zijn. Volgens mij is Jezus’ houding er één van verwelkomende liefde, juist voor degenen die door anderen niet geaccepteerd worden. Ik vind het vreselijk dat kerken soms, ook al is het per ongeluk, het tegenovergestelde uitstralen. Voor mij is de Nashville-verklaring een grote teleurstelling. Het voelt als een terugval van de kerk. Ik werd met name heel erg verdrietig van artikel 10, waarin ik en alle mensen die mij accepteren als medechristen worden aangeduid als niet-bijbelgetrouwe christenen.

Afschuwelijk hoe veroordeling en afwijzing plaatsvindt door mensen die het oordeel niet toekomt. Terwijl Degene die het oordeel wel toekomt keer op keer Zijn aanwezigheid heeft laten zien in mijn huwelijk met mijn vrouw. Ik zeg níet dat de keuze voor een relatie de enige optie is voor christelijke homo’s. Ik zeg wél dat ik vanaf het moment dat ik mezelf toeliet om open te staan voor een relatie een vollediger Godsbeeld heb gekregen waarin ik ook juist de liefdevolle en genadige kant van God mag ervaren. Ook zien mijn vrouw en ik sinds dag 1 van onze relatie Gods Zegenrijke leiding in ons gezamenlijke leventje. Wij mensen hebben niet de positie waarin we anderen die liefdevolle zegen van God kunnen ontzeggen. Laten we in vrede samenleven en het oordeel aan God overlaten. Amen”