Christenen zijn banger voor Halloween dan mensen voor nepmonsters
Een jaar geleden deelde BEAM een artikel over Halloween, inmiddels is dit anti-Halloweenartikel al 200.000x gelezen en verbazingwekkend vaak gedeeld. Volgens veel christenen zou Halloween verboden moeten worden en er is zelfs een petitie gestart. Om de andere, niet-negatieve kant van dit griezelfeest te belichten vroegen we verschillende theologen er iets over te schrijven, maar niemand durfde dat. Uit angst voor de veroordeling. Christenen zijn nog banger voor Halloween dan mensen voor nepmonsters…
Ik had vroeger wel eens nachtmerries. Over Harry Potter bijvoorbeeld. Droomde ik dat Voldemort (een kale bad guy) onder mijn bed zat. Of had ik een film gezien over spoken die alles in de fik zetten en dacht ik dat die spoken ons huis kwamen afbranden… Veel christenvrienden mochten Harry Potter, Pokémon, Winx Club, Het Huis Anubis, Twilight of Avatar nooit zien. Ze kregen al straf als ze per ongeluk langs Jetix/Fox Kids/MTV/TMF zapten. Televisie die ‘demonisch’ of ‘werelds’ was in de ogen van hun ouders, dus werd het simpelweg verboden.
Als ouder heb je – naar mijn idee – de taak om je kinderen iets van de wereld te laten zien. Ze daarin je normen en waarden mee te geven en de kans te geven zelf de grenzen te ontdekken. Je kinderen weghouden van die wereld heeft alleen maar het tegenovergestelde effect. Natuurlijk ben ik voor ouders die grenzen aangeven, maar als je die grens al bij de voordeur legt, gaan je kinderen nooit wat van de wereld ontdekken. Of ja, na hun 18e, maar dan kan je niet meer bijsturen. Al proberen veel ouders dat wel, waardoor veel van mijn christenvrienden alles bij elkaar gaan liegen (over samenwonen, seks, tattoo zetten) om hun ouders niet teleur te stellen…
Verbieden als oplossing
Niet hetgeen waar je als opvoeder naar streeft, maar toch is het verbod nog steeds een ‘oplossing’ waar in de christelijke wereld te vaak naar wordt gegrepen. Zo ook bij Halloween. “Kinderen in skelettenpakjes, ik vind dat gruwelijk”, “Schedels zijn duivels” of “Dit moeten ze verbieden in plaats van zwarte piet”. Veroordeling en wegschuiven is de eerste reactie bij Halloween, omdat we zogenaamd ‘de dood vieren’. Maar als ik Halloween als kind niet mocht vieren, zou ik juist nachtmerries over dat onbekende krijgen. Als je 10.000x tegen mijn kindervariant had gezegd dat iets niet mag of eng is, zou ik er vanzelf bang voor zijn geworden.
Wanneer ik aankomende week een kind in een skelettenpakje zie, dan ren ik niet weg, maar geef ik 'm een rol Mentos.
Omdat ik voor Halloween ben, betekent dat nog niet dat ik ook meteen voor moord en andere gruweldaden ben. Iemand die eruitziet als een skelet, is nog geen skelet. Iemand die met een verkleedpartij een bijl vastheeft, is nog geen moordenaar. En iemand die ketchup in zijn nek heeft, is niet echt dood. Dat onderscheid is voor mij belangrijk. Dat we nog weten wat echt fout is en wat nagemaakt ‘fout’ is. Nee, natuurlijk waren die nachtmerries over Harry Potter niet leuk, maar doordat ik die films mocht kijken van mijn ouders leerde ik wel hoe je echt van nep kan onderscheiden.
Geen interesse in Halloween
Toegegeven, angst of horror is niet mijn favoriete genre. En je zult mij never nooit in een spookhuis terugvinden, maar gelukkig heb ik de keus om daar niet heen te gaan. Net als alle andere mensen. En heb ik geleerd dat spoken, vampiers en heksen alleen in mijn fantasie bestaan. Juist omdat ik dat wél mocht zien van mijn ouders, leerde ik dat ik mij daar niet druk om hoef te maken en heb ik er nu geen interesse meer in.
Wanneer ik aankomende week een kind in een skelettenpakje zie, dan ren ik niet weg of trap ik ‘m naar huis, maar geef ik hem een rol Mentos. Precies wat ik in de kerk geleerd heb.
De liefde van God is én blijft altijd groter.
Geschreven door
Bas
