"Op 20 meter zag ik mensen door de lucht vliegen..."
Het was een zonnige dag, donderdag de 30e van april. Koninginnedag 2009. Heel Apeldoorn kleurde oranje. Ook Ruth (22) – toen 14 jaar – vierde het verjaardagsfeest van Koningin Beatrix enthousiast mee. Samen met een vriendinnetje stond ze langs de route om een glimp van de koninklijke familie op te vangen. Maar wat een feestelijke, oranje dag had moeten worden, veranderde in een gitzwart drama. Ruth zag hoe een auto inreed op de menigte. “Ik dacht: dit lijkt wel een computerspelletje…”
“Samen met een vriendinnetje had ik bedacht om de koninklijke familie langs de route te bekijken tijdens koninginnedag 2009. Ik was toen best een beetje fan van het Koninklijk huis. Eerst vertrokken we naar het Oranjepark. Daar hebben we handjes geschud met prinses Margriet en prinses Máxima: megacool natuurlijk! De sfeer was goed. Er hing gezelligheid en feest in de lucht. We wilden uiteraard nog meer opvangen van de koninklijke familie en dus besloten we om richting de Naald te lopen.
Het was er natuurlijk erg druk, maar gelukkig konden we de activiteiten ook live bewonderen op een groot scherm. Daarop zagen we dat de familie in de bus stapte waarmee ze ook langs de Loolaan zouden komen. Precies langs die weg hadden wij een mooi plekje gevonden. We genoten van de live beelden, die langzaam versmolten met de gebeurtenissen op straat. De wuivende handjes van de familie, de breed lachende gezichten…”
Het gegil ging door merg en been
“En toen leek de wereld even stil te staan. Op het scherm zag ik hoe een auto in volle vaart door de menigte reed en tegen de Naald tot stilstand kwam. Wij stonden zo’n 20 of 30 meter verderop. Ik dacht: ‘dit lijkt wel een computerspelletje… Het klopt niet, dit bestaat niet!’ Tot ik me realiseerde dat het de keiharde waarheid was. Even hing er een doodse stilte in de lucht. Toen barstte de chaos los. Ambulance, politie en brandweer met gillende sirenes. Gehuil en gekrijs. Een kindje dat zijn moeder riep.
Het ging door merg en been. Ik rende er direct naartoe, want ik moest iets doen. Maar ik was 14 en had geen EHBO-diploma of zoiets. Toch was de drang om te helpen enorm. Ik zag hoe er doeken rond de auto werd gespannen, maar ook hoe die vervolgens omvielen. Een verwoeste auto met gebroken ruiten en veel bloed werd zichtbaar.”
Feest wordt drama
“Mijn vriendinnetje en ik zagen in dat we niets konden doen en besloten dat het beter was om naar huis te gaan. Daar heb ik direct mijn ouders gebeld, want die waren natuurlijk vreselijk ongerust. Op tv zagen we hoe Koningin Beatrix het volk toesprak. ‘Wat begonnen is als een prachtige dag is geëindigd in een vreselijk drama.’ Die zin bleef zich maar in mijn hoofd afspelen tijdens de dagen die volgden. Ik raakte in een soort shock en zag constant de beelden van slachtoffers voor me. Praten lukte eerst nog niet. Terwijl dat juist zo belangrijk is!”
'Was dit jouw bedoeling?'
“Boos ben ik niet geweest. Wel heel angstig, verdrietig en gechoqueerd. Eerst wist ik nog niet eens wat er precies gebeurd was. In mijn naïviteit dacht ik: ‘Misschien had die man niet door wat hij deed’. Maar toen bleek hij het met voorbedachten rade te hebben gedaan. Ik zou hem wel willen vragen – als hij nog zou leven – of hij beseft wat er is gebeurd. Wat is er bij jou zo kapot gemaakt dat je dacht dat dit de manier was? Realiseer je je dat je mensenlevens hebt ontnomen? Was dat echt je bedoeling? Ik zou graag willen weten wat er in hem omging.”
“Het drama heeft mijn perspectief op leven en dood wel veranderd. Ik besef dat ik heel erg kwetsbaar ben en dat het leven zomaar voorbij kan zijn. Zonder dat je je daar bewust van bent. Alle mensen die Koninginnedag in Apeldoorn vierden, dachten dat er een leuke dag voor hen lag. Toch stopte het leven van sommigen toen heel abrupt. Vanaf dat moment besefte ik hoe waardevol het leven is. En hoe mooi het is om er iets uit te halen en er het beste van te maken!”
Paniek na Koninginnedag 2009
“Sinds 2009 heb ik helemaal niets meer met Koninginnedag of Koningsdag. Ik heb het nog wel eens gevierd met vrienden, maar dan raak ik alleen maar in paniek. Dan ben ik bang dat er weer iets gebeurt of zoek ik direct naar de beste nooduitgangen. Ook sirenes roepen een angstig gevoel bij mij op. Dus besloot ik een aantal jaar geleden om op Koningsdag gewoon in bed te blijven. Het is niet zo dat ik dan die dag uit 2009 weer helemaal herbeleef, gelukkig niet. Wel herdenk ik de slachtoffers weer even. Ik neem de gebeurtenissen tot me. Ja, de lol is er voor mij wel af gegaan…!”
“Ik zal nooit aan God vragen waarom Hij dit gedaan heeft. Want ik geloof niet dat Hij daar achter zit. Ik weet zeker dat Hij net zo verdrietig is als de mensen die iemand hebben verloren. God is een god van leven! Hij heeft dit toch ook nooit gewild? Ik weet zeker dat God daarvoor teveel van de wereld houdt. Ik bedoel: als Hij Zijn enige Kind weggeeft voor ons, waarom zou Hij dan zo’n ramp willen? De aanslag is bewijs dat het hier op aarde een zooitje is, maar niet dat God zich afzijdig houdt. Hij was bij mij op dat moment, Hij is nu bij mij en elk moment daartussen. En dat wil Hij voor iedereen zijn: een Trooster. Rouwende om het leven van anderen, ben ik tegelijkertijd heel dankbaar voor Gods bescherming van het mijne.”
Geschreven door
Marlieke
