Emma (23): "Ik woonde bij mijn stagebegeleider in de tuin."

Onverwachte bezoekjes

Een stage bij een groot en belangrijk bedrijf, een geweldige kans dacht Emma. “Mijn begeleider leek in eerste instantie een hele aardige man. Hij had een soort vakantiehuis in de achtertuin staan, daar mocht ik samen met een andere stagiair in wonen. Top dachten we. Het was een grote kans dus we deden het meteen. Achteraf hadden we dat nooit moeten doen.” De begeleider van Emma leek de twee als slaven te behandelen. “Als we vrij waren stond hij regelmatig bij ons binnen, omdat hij weer wat nodig had. En als we even het huis uit gingen, belde hij ons continu om te vragen waar we uithingen.”

Naast dat de begeleider hun privacy schond, waren de taken van de meiden totaal niet in lijn met de vacature. “Er was gezegd dat we een onderzoek mochten doen en daarin zelf dingen mochten inbrengen, onze eigen bronnen mochten zoeken. Maar we waren eigenlijk gewoon loopjongens voor de rest van het bedrijf. We mochten wel een klein onderzoek doen, maar dat mocht alleen volgens hun protocol.”

Stage bij de McDonalds

Als stagiaire word je regelmatig buitengesloten, maar in het geval van Emma was het wel heel overduidelijk. “We mochten niet naar binnen in het bedrijf en in het huis waar we verbleven was geen internet. Toen we dit aan onze begeleider voorlegden, zei hij dat we maar in de McDonalds moesten gaan zitten. Dus daar werkten we toen. Dat was heel bizar. School was het hier ook totaal niet mee eens en die heeft ervoor gezorgd dat we uiteindelijk toch op het terrein zelf mochten werken.”

“Hou je brutale mond”

Na de vele botsingen met de stagebegeleider besloot Emma voor zichzelf op te komen. “Ik heb aangegeven dat ik het niet vond kunnen en dat hij ons niet langer zo kon behandelen. Dat kon hij niet waarderen en hij schoot helemaal uit zijn slof. Hij zei dat ik mijn brutale mond moest houden en heeft de school gebeld dat ik tegen hem uitgevallen was.

Uiteindelijk was het overduidelijk dat het een persoonlijke kwestie was. Hij had gewoon echt een hekel aan me. Toen we beiden op vakantie waren geweest, vroeg hij haar hoe het was en mij negeerde hij compleet. School heeft me toen geadviseerd om niet meer tegen hem te praten, maar alles door mijn medestagiair te laten doen.”

Hij zei dat we niet meer terug hoefden te komen

Van vijf naar drie maanden

Na drie maanden was de maat vol. Niet die van de stagiaires, maar verbazingwekkend genoeg die van de begeleider. Volgens hem was het allemaal Emma’s schuld, ze lag te vaak dwars vond hij. “Op een morgen kwamen we aanrijden en stond hij ons op te wachten op de parkeerplaats. Hij zei dat we onze spullen moesten inleveren en dat we weg moesten gaan. We hoefden ook niet meer terug te komen. Ik wilde nog naar binnen om het uit te praten, maar hij wilde het niet hebben. De stage had vijf maanden moeten duren, maar we hebben het uiteindelijk maar drie maanden volgehouden. School heeft het bedrijf uiteindelijk op de zwarte lijst gezet.”

*Wegens privacyredenen is de naam van de hoofdpersoon aangepast.

Herken jij dit en ben je benieuwd naar de rechten die je hebt als stagiair? Je leest het hier. 

Heb jij nou ook een verschrikkelijke, bizarre, dramatische stage achter de rug? Laat het ons weten! Mail ons op Stuur een mail naar beamredactie@eo.nl of app ons (06-83673700)!