Rianne (19) heeft anorexia en schrijft indrukwekkende brief aan haar lichaam

Lief lichaam,Ik wil ten eerste zeggen dat het me spijt dat ik je zo heb uitgehongerd, gepijnigd en gekwetst. Het was totaal niet de goede aanpak en dat weet ik nu, dat klinkt heel gek omdat ik nog steeds af en toe tegen je inga, maar ik weet dat het enorm fout is.Ik kan pas echt gemeend sorry zeggen als ik hersteld ben en goed weet om te gaan met gebeurtenissen en emoties, maar het kan nu ook al, omdat ik ver ben gekomen.De aanpak van jou uitputten, uithongeren, uitdrogen, verminken en, eigenlijk, alles heeft je een grote klap gegeven. Ik wil niet meer tegen jou vechten, maar met jou. Samen staan we sterk en dan kunnen we de wereld aan. Zodat we elkaar gaan waarderen, naar elkaar leren luisteren en dat we, hopelijk, elkaar kunnen gaan vertrouwen en houden. Ik ben blij dat ik jou en mezelf de kans heb gegeven om aan te komen en te herstellen. Jij bent bijna helemaal genezen. De lichamelijke klachten, zoals donshaar, lage bloeddruk en hartslag, geen honger, geen conditie en snel pijn in elk deel wat jou jou maakt is bijna weg. Ik geef jouw/mijn hoofd de ruimte om mezelf te leren kennen en te ontdekken, om te strijden tegen de eetstoornis en om alle belangrijke processen in het lichaam te kunnen stimuleren.Ik ben je dankbaar voor alles. Je hebt jezelf en mij niet opgegeven toen het allemaal te veel en te zwaar was. Je hebt me motivatie gegeven, laten lopen, spieren en krachten laten krijgen, organen laten herstellen, meer concentratie en energie gegeven, menstruatie teruggegeven, emoties weer laten voelen en vast nog wel meer dingen waar ik nu niet op kom.

Jij hebt mij geholpen de knop om te zetten om te willen genezen en voor jou en mezelf te willen zorgen.

Ik wil je laten weten dat ik je begin te waarderen voor de kracht die je bezit. Ik houd ervan dat je mij weer gevoelens laat ervaren die echt zijn, die ik nu kan leren herkennen en ermee kan leren omgaan. Ik houd ervan dat ik nu weer kracht in mijn benen heb, dat ik gewoon kan lopen of fietsen zonder snel moe te worden. Ik houd ervan dat ik niet elke keer bij het opstaan van een bank/stoel/bed enorm duizelig word en misschien val. Ik houd ervan dat mijn lichaam van vroeger terug is en dat ik zelfs wat borsten heb gekregen. Ik houd ervan dat ik echt kan lachen als het nodig is. Ik houd ervan dat ik weer kan lezen/series kijken/praten zonder snel uitgeput te raken. Ik houd ervan dat jouw/mijn haar nu gezonder is. Ik houd ervan dat ik niet bang ben voor al het eten en drinken dat voor mijn neus staat, omdat ik meer vertrouwen in je heb gekregen. Ik houd ervan dat jij mij hebt laten zien dat een mager en uitgeput lichaam niet oké is en dat ik met dit lichaam echt kan leven. Jij hebt mij geholpen de knop om te zetten om te willen genezen en voor jou en mezelf te willen zorgen. Ik kan nog erg veel leren van jou, maar dat komt langzaam. Mijn hongergevoel is terug. Ik voel het wanneer ik moet eten (ik moet er nog wel naar leren handelen.. Maar daar ben ik hard mee bezig). Ik weet weer wat ik lekker vind en wat niet. Ik weet wanneer en wat ik wil drinken. Ik weet wanneer ik moet stoppen met sporten. Ik weet wanneer ik rustiger moet fietsen of lopen. Ik weet steeds beter wat mijn grenzen zijn.En nu? Nu ben ik dankzij die grenzen aan het ontdekken wat ontspannen is en hoe het moet. Ik ben, dankzij jou en mijn eigen vooruitgang, opener en socialer geworden. Ik krijg vertrouwen in jou en ik begrijp je steeds meer. Lichaam, mijn lichaam, dankjewel voor alles.Veel liefs,
RianneMeer lezen van Rianne, Hanneke, Eva en Anne Dore over hun leven met een eetstoornis? Dat kan op hun blog: eatingdisorderexplorers.com

Verder praten over dit onderwerp? Stichting Chris staat voor je klaar.