Young & Preaching: ‘Predikanten zijn ook gewoon mensen’

“Ik kom uit een omgeving waar niet iedereen meer iets heeft met het geloof. Een deel van mijn vriendengroep is niet kerkelijk, maar een deel ook wel. Als ik ergens aan de praat raak en vertel dat ik dominee ben, reageren mensen soms verbaasd. Dat vind ik leuk. Het geeft ruimte voor gesprek.

Ik ben christelijk opgevoed en ging met mijn ouders mee naar de kerk. Niet elke zondag, maar we waren als gezin wel betrokken bij de gemeente. Toen ik puber werd, nam mijn interesse voor de diensten af. Niet dat ik stopte met geloven, maar ik voelde me in de kerk minder aangesproken.

Na de middelbare school ging ik geschiedenis studeren. Tijdens die studie besefte ik dat ik dominee wilde worden. Ik weet niet goed waar dat vandaan kwam. Je kunt het een roeping noemen. Ik ging theologie studeren. Nu ben ik sinds 1,5 jaar dominee in Graft-De Rijp. Het werd vlak na mijn bevestiging bekend, omdat het samen met Amstelveen was uitgekozen als gemeente waar in 2014 de eerste Koningsdag werd gevierd. Op straat of in de supermarkt word ik wel eens aangesproken. Mensen zien me als de dominee van het dorp. Dat is mooi, want daardoor ontmoet je veel mensen voor wie je iets kunt betekenen.

God is voor mij de bron, datgene wat het leven omvat. Ik probeer dagelijks de tijd te nemen voor stilte en gebed en het aansteken van een kaarsje. Ik ervaar God in mooie muziek, in de natuur, maar ook in bijzondere ontmoetingen. Het contact met mensen vind ik het mooiste van mijn beroep. Je verbindt mensen met elkaar en het werk geeft diepgang. Daarnaast vind ik het een voorrecht om aan de hand van verhalen uit de Bijbel of dingen die ik meemaak het verhaal van God te verbinden met de verhalen van mensen.

Het lastige van dominee zijn, is dat het geloof niet meer iets vanzelfsprekends is. Waar vroeger iedereen opgroeide met Bijbelverhalen, zijn veel mensen tegenwoordig helemaal niet meer bekend met de Bijbel of met spiritualiteit. Dat betekent dat je een afstand moet overbruggen. Maar dat is ook een mooie uitdaging. Tot voor kort zaten er in de kerk waar ik voorga weinig jongeren. Nu we samen met een groep jongeren uit Heerhugowaard een reis naar Kenia organiseren, komen er ook steeds meer jongeren in de diensten. Ik vind het belangrijk dat jongeren reizen, in aanraking komen met andere culturen en zien dat niet iedereen zo rijk is als hier in Nederland. Dat is ook kerk-zijn.

In mijn baan als dominee vind ik het belangrijk om betrokken te blijven bij het alledaagse leven van de mensen. Om feeling te houden met jongeren en te weten wat er in hun bestaan speelt. Predikanten zijn ook gewoon mensen. Voor mijn gevoel sta ik met beide benen in de wereld en in de kerk. Dat helpt me om een goede predikant te zijn.”