Jack: “Het ene moment was ik aan het zwemmen met mijn beste vriend Samuël, het volgende moment zocht ik zijn dode lichaam”

“Het was een vakantie zoals Samuël hem het liefste zag: niet te veel plannen, gewoon gaan. Dat betekende ook geen hotels of campings. Die laatste overnachting samen hadden we een slaapplek kunnen regelen bij een boer. Op een heuvel, met prachtig uitzicht over het meer van Bracciano. Omdat we al een paar dagen niet gedoucht hadden, was het Samuëls idee om een duik te nemen in het meer. De volgende ochtend stonden we dan ook samen aan de rand van het water. Toen Samuël wegzwom, had ik niet door dat hij waarschijnlijk van plan was het volledige meer over te steken. Hij zwom verder en verder. Zo ver, dat ik voelde dat het mis zou kunnen gaan. Ik begon te schreeuwen en te roepen, maar hij hoorde me al niet meer.”

Paniek

“Iets in me zei: maak een filmpje van de richting die hij op zwom. Vanaf de waterkant gezien, snap ik dat het meer niet zo groot oogt. Maar vanaf de heuvel ontdek je pas echt hoe groot het is. Het meer heeft een doorsnee van acht kilometer! Ik voelde dat het niet goed zat. Ik besloot met de auto naar de overkant van het meer te rijden om hem daar op te kunnen pikken. Toen ervoer ik pas écht hoe groot het meer was: mijn rit duurde al een halfuur, laat staan als je dat zwemmend zou moeten doen. Naar mate de tijd verstreek, nam mijn paniek toe. Ik liet Samuëls foto zien aan mensen die ik tegenkwam, verkende op verschillende plekken het meer, maar zonder succes. De moed zakte me in de schoenen. Ik wist dat ik een officiële melding moest maken dat hij vermist was. Dat vond ik enorm zwaar. Mijn ergste vermoeden werd langzaam maar zeker bevestigd.”

Mijn ergste vermoeden werd bevestigd...

“De communicatie met de politie verliep enorm traag. Zij spraken geen woord Engels, wij geen Italiaans. Pas na een paar uur was er een bootje geregeld waarmee het water kon worden verkend. Later kwamen er gelukkig ook twee politiehelikopters. Die start van de zoektocht was heel bizar. Het ene moment was ik aan het zwemmen met mijn beste vriend, het andere moment zocht ik zijn dode lichaam. Van een gezellige tijd naar zoeken naar een lijk…”

Bidden om een wonder

“Het was een cocktail van ellende. Samuël had scoliose. De kou heeft waarschijnlijk zijn rug geblokkeerd. Bovendien was hij enorm bijziend, waardoor hij 200 meter minder ver kon kijken dan anderen. Combineer dat met dauw, weerspiegeling van het water, zwaartekracht en een koude onderstroom, en je hebt een groot gevaar. Toch hielden wij – vrienden van Samuël – hoop. We geloofden niet alleen in een wonder, we verwachtten het van God. Over heel de wereld begonnen mensen met ons mee te bidden. We baden dat Samuëls spieren weer zouden werken, dat zijn hart weer zou kloppen, dat zijn longen zich met zuurstof zouden vullen. En ondertussen zochten we keihard door om hem te vinden.”

Over heel de wereld begonnen mensen voor Samuël te bidden

“Als iemand geloofde in de kracht van wonderen, was het Samuël wel. Zijn YouTube-geschiedenis bestond volledig uit filmpjes van Gods kracht in de levens van mensen. Ook gingen we regelmatig de straat op om te bidden voor zieke mensen. Samuël was een diehard evangelist. Hij gaf niet op voordat er een wonder gebeurde. Daarin is hij een groot voorbeeld voor mij en zoveel anderen geweest. En omdat ik door Samuël heen prachtige wonderen heb zien gebeuren, vond ik het bijna logisch dat God nu ook een wonder zou doen. Ik ging er gewoon vanuit dat God hem zou terughalen. Dat is helaas niet gebeurd…”

Loslaten

“We hebben alles geprobeerd. Duizenden mensen hebben gebeden voor een wonder. Ook nu zoeken we nog steeds naar Samuël. Maar zonder lichaam, kun je ook niet bidden voor wederopstanding. Wij hebben gedaan wat we konden, maar uiteindelijk moet God het doen. En dan bid ik: ‘Heer, U zal wel andere bedoelingen hebben.’ Ik vrees dat het water Samuëls graf is geworden…”

Waarom doet God niets?

“De rouw en het verdriet om Samuël komt met vlagen. Op mijn slaapkamer hangt een muur bomvol foto’s van vrienden, ook van Samuël. De ene keer kijk ik graag naar die foto’s, de andere keer trek ik dat niet. Bovenal ben ik onwijs dankbaar voor de te gekke momenten die ik met mijn beste vriend heb meegemaakt. Toch blijft die ene vraag in mijn hoofd rondspoken: hoe kan het dat duizenden mensen voor Samuël hebben gebeden en dat er niets is gebeurd? Ik geloof echt dat Samuël een roeping had om miljoenen mensen met het evangelie te bereiken. Daar leefde hij voor! Maar nu is hij er niet meer… Blijkbaar heeft God een compleet ander plan. Ondanks al mijn vragen, ben ik niet boos op God. Ik geloof nog steeds dat Hij goed is.”

Samuël is thuis

“Samuël heeft mij laten zien hoe mooi het leven met God is. En wat voor bizarre wonderen er kunnen gebeuren als je op Hem vertrouwt. Samuël is er niet meer, maar zijn invloed nog wel. Zoveel mensen hebben God weer gevonden door dit drama heen! Nu is het aan mij om zijn liefdevolle missie door te zetten. Tijdens zijn leven wilde Samuël zo graag bij Jezus zijn. Hij leefde met zijn lichaam wel op aarde, maar zijn hoofd was in de hemel. Nu is hij op de plek waar hij ontzettend graag wil zijn. Samuël heeft op een andere manier de overkant bereikt. Hij is thuis, bij God.”

Wil je een berichtje achterlaten voor Samuël en zijn nabestaanden? Ga dan naar samuelboujadi.nl