Lydia: “Mijn ouders besloten zich te laten dopen, maar dat werd niet geaccepteerd door de kerk”

"Al jaren zat ik bij dezelfde gemeente. Ik voelde me hier thuis, totdat mijn ouders besloten zich te laten dopen. In mijn kerk was de kinderdoop normaal, dus dit bracht veel heisa met zich mee. Er werd veel naar ons gekeken en het was duidelijk dat veel mensen het niet accepteerden."

Niet geaccepteerd

"Na een paar maanden besloten mijn ouders naar een andere kerk te gaan: ze wilden de rust terugbrengen in de kerk en het gezin. Ik ben met ze meegegaan, maar mijn broer en zus bleven nog in onze vorige gemeente. Daar werden ze constant aangesproken op de keuze die mijn ouders hadden gemaakt. Huilend probeerden mensen mijn zus bij mijn ouders weg te halen door bijbelteksten aan te halen en te zeggen dat mijn een dwaalweg betraden. Uiteindelijk zorgde dit ervoor dat ook mijn broer en zus zich aansloten bij een andere gemeente."

Diep vertrouwen in God

"Eerst was ik boos op mijn ouders omdat we naar een andere kerk gingen. Ik zat al mijn hele leven in de andere kerk, al mijn vriendinnen zaten daar en ik wilde niet per se weg. Later kreeg ik hier vrede mee, zeker toen ik hoorde hoe er met mijn zus werd omgegaan. Ik kreeg steeds meer respect voor het diepe vertrouwen in God wat ik zag bij mijn ouders. Ondanks alle kritiek die ze over zich heen kregen, bleven ze achter hun keuze staan.

Ik dacht dat deze manier van geloven niet voor mij was weggelegd. Na het dopen van mijn ouders ging ik hier wel mee bezig: zou ik ooit op zo’n manier kunnen geloven? Ik dacht van niet, ik had tenslotte nog lang niet zoveel kennis en geloof. Dit veranderde tijdens een optreden van InSalvation."

Grote stap

"Na het praatje werd er een oproep gedaan om naar voren te komen als je de keuze voor God wilde maken. Diep vanbinnen wilde ik wel, maar ik durfde het niet. Het zou toch niet werken, dacht ik. Daarnaast was het een hele grote stap om in m’n eentje naar voren te gaan terwijl de rest van mijn vriendinnen op hun plaats bleef. Nee hoor, ik bleef lekker staan.

Het optreden was bijna klaar toen er ineens een vrouw op me af kwam lopen. Ze vertelde dat ze specifiek mij op haar hart had gekregen. Ze zei dat ik een geliefde dochter van God was en wilde met me bidden. Dit voelde voor mij als de bevestiging die ik nodig had: God houdt van me zoals ik ben! Ik heb geen kennis nodig om bij God te horen, Hij vindt me goed zoals ik ben."

Twijfels over doop

"Twee mensen van de jeugdvereniging hoorden dat er voor mij was gebeden en gingen met me in gesprek. We praatten hier over door, ook over mijn twijfels om me te laten dopen. Ik vond het eerst lastig, omdat ik het vanuit mijn vroegere gemeente niet gewend was. Daarnaast dacht ik dat het iets voor volwassenen was en was ik bang dat mijn vriendinnen het niet zouden accepteren.

Uiteindelijk hakte ik de knoop door: op 13 mei 2018 heb ik me laten dopen! Ik vond het wel heel spannend, ik heb zelfs de avond ervoor nog twijfels gehad. Uiteindelijk was het heel mooi en ben ik heel blij dat ik ermee door ben gegaan."

Nog steeds vriendinnen

"Ondertussen zit ik nog steeds in deze kerk en begin ik me steeds meer thuis te voelen. Helaas zijn er wel weinig mensen van mijn leeftijd, maar gelukkig is mijn angst niet uitgekomen: mijn vroegere vriendinnen heb ik nog steeds. Achteraf ben ik blij met de keuze van mijn ouders om weg te gaan uit de kerk en vooral met mijn eigen beslissing om me te laten dopen!"