Recensie van A Week Away op Netflix | "Het is net een christelijke High School Musical"
Probleemjongere Will houdt het bij geen enkel pleeggezin uit. Na de zoveelste arrestatie krijgt hij nog één kans. Of achter het tralies, of met een nieuw pleeggezin mee naar een christelijk zomerkamp. De keuze tussen water en brood of een week lang paintballen, kanoën en boogschieten is snel gemaakt. Al helemaal als Will ziet dat een knap meisje ook naar het kamp gaat. Belangrijk detail: Will is een musical binnengewandeld, dus begint iedereen op willekeurige momenten spontaan te zingen.
Ik kan kort zijn over A Week Away. Het is een ‘christelijke High School Musical’ gemaakt door Netflix. Inclusief een Zac Efron lookalike in de hoofdrol. Waarschijnlijk weet je nu al of dit een film voor jou is of niet. Het idee van een christelijke musical is best leuk. Alle nummers in de film zijn liedjes van christelijke artiesten. Al herkende ik alleen de muziek van Michael W. Smith en For King and Country. De andere nummers maakte niet zoveel indruk op me.
Wanneer je een musical maakt, bedenk je meestal eerst het verhaal en schrijf je daar passende nummers bij. Het is een stuk lastiger wanneer de teksten al vaststaan. De scenarioschrijver moet dan zijn uiterste best doen om situaties te bedenken waarin die tekst logisch in het verhaal past. Dit is met popmuziek al een uitdaging, kijk maar naar Mamma Mia!, maar met aanbiddingsmuziek is het bijna onmogelijk. De nummers in A Week Away zijn zo ver opgerekt om ze passend te maken dat ze bijna knappen. Zo gaat een lied over een sprong in geloof durven maken nu ineens over van een duikplank durven springen. Juist.…
A Week Away is niet een film die christelijk is, maar christelijk doet.
Op deze momenten voelt A Week Away als een legpuzzel waarbij iemand met een hamer alle niet-passende puzzelstukjes alsnog in elkaar heeft gemept. De stukjes passen, ongeveer, maar het totaalplaatje wordt er niet mooier van. Gelukkig zijn er uitzonderingen zoals de kampvuurscène. Hier valt alles op zijn plek: het hele kamp zingt overtuigd Awesome God terwijl de twijfelde Will het veel kwetsbaardere God Only Knows inzet. De tekst is sterk, passend en samen klinken de verschillende nummers echt heel mooi. Het is met afstand het mooiste en meest oprechte moment in de film.
Maar daar blijft het bij. De rest van de musical is mierzoet, flinterdun en verschrikkelijk voorspelbaar. De stoere Will probeert zijn verlegen pleegbroertje aan een al net zo verlegen meisje te koppelen, Will liegt over zijn verleden, dat komt uit en leidt tot ruzie, en ga zo maar door. De film is duidelijk bedoeld om herkenbaar te zijn voor Amerikaanse tieners die elke zomer naar een christelijk kamp gaan. A Week Away is daarom niet een film die christelijk is, maar vooral christelijk doet. Al kan je je afvragen hoe erg dat is. Het is geen geheim dat de film vooral om de zang en dans draait, niet om de inhoud.
Conclusie
Is A Week Away een luchtige feel-good musical waar je weinig achter moet zoeken of slaat Netflix de plank totaal mis? Misschien is het allebei waar. Op mij kwam de film over als een mislukte poging om de aansluiting bij christelijke tieners te vinden. Maar je kan het ook zien als een onschuldige en vrolijke zomerfilm propvol christelijke muziek. Lijkt dat je top, dan is A Week Away een prima uitje.
Geschreven door
Jort
