Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Inger (16) krijgt te maken met racisme: "Ze trekken spleetogen naar me"

23 oktober 2020 · Leestijd 3 min

De afgelopen maanden waren gevuld met protesten in het kader van ‘Black Lives Matter’. Naar aanleiding van het overlijden van George Floyd ontstond er een wereldwijde beweging tegen racisme en discriminatie. Wij spreken jongeren over hun persoonlijke ervaringen met dit onderwerp. Dit keer vertelt Inger (16) haar ervaring met racisme en de rust die ze vindt bij God. “Laatst liep ik op school en was er een groep studenten die spleetogen trok en uit het raam lege blikjes naar me gooide; het lijkt gewoon niet op te houden.”

Basisschool

“Toen ik zes maanden oud was, kwam ik vanuit Taiwan naar Nederland. Hier werd ik geadopteerd door een fijn gezin. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik te maken kreeg met racisme door mijn uiterlijk. Het begon al op de basisschool: ik hoorde vaak dat ik er anders uit zag. Andere leerlingen zongen ‘Chinese’ liedjes om me te plagen. Als ik dan na schooltijd naar huis fietste, kwam het regelmatig voor dat een groep jongeren me lastigviel. Ze scholden me uit en noemden me Chinees. Dat liep zo uit de hand, dat ik op een gegeven moment niet meer alleen durfde te fietsen. Ik kwam vaak huilend thuis en was sindsdien zelfs bang voor grote groepen jongeren.”

Het houdt niet op

“Ik praat er wel over met mensen die dichtbij staan, zoals mijn ouders en mijn vriend, maar ik vind het moeilijk om dat gesprek te voeren. Zij zien er niet uit zoals ik en ze begrijpen mijn situatie minder. Tegenwoordig kan ik me beter afsluiten voor wat mensen zeggen; dan gaat het ‘t ene oor in en het andere oor weer uit. Helaas komt het nog steeds voor dat mensen gemene dingen zeggen en dan raakt dat me enorm. Laatst liep ik op school en was er een groep studenten die spleetogen trok en uit het raam lege blikjes naar me gooide; het lijkt gewoon niet op te houden.”

Waarom word ik niet geaccepteerd om hoe ik eruit zie?

“Deze gasten riepen naar mijn vriend dat ik wel corona zou moeten hebben, dus dat hij moest oppassen, anders zou hij het ook krijgen. Ik had helemaal geen klachten. Door de coronacrisis lijken er nieuwe manieren bij te komen om me te pesten: ze gaan expres kuchen als ik voorbijloop, of roepen ‘corona’ naar me. Hierdoor word ik echt boos en verdrietig. Waarom word ik niet gewoon geaccepteerd en gerespecteerd om hoe ik eruitzie?”

Rust bij God

“Als ik me verdrietig voel, zoek ik God vaak op. Dan lees ik de Bijbel, of bid ik tot Hem en dat geeft me rust. Ik weet dat God voor me zorgt en mij door alles heen helpt. Als ik me dat weer even herinner, dan gaat het eigenlijk altijd beter!”

Bij God vind ik rust

Bewuster worden

“Ik vind dat er te weinig aandacht is voor racisme en onschuldige mensen die onrecht aangedaan worden. We hebben vaak niet door hoe racisme mensen raakt. Het gaat soms zo ver dat mensen er psychische problemen aan overhouden, of zelfs denken aan zelfdoding. Dat mag niet! Laten we hier met elkaar meer bij stilstaan en racisme stoppen.”

In het tv-programma 'Ook Hier' en met #ookhier op sociale media wil de EO de verhalen over alledaags racisme hoor- en zichtbaar maken. Kijk alle afleveringen hier.

Geschreven door

Thamara

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡