COLUMN: Ik wil dik worden en dit is waarom
‘Vandaag heb ik al drie boterhammen, een koekje, 200 gram groente, een schaaltje yoghurt en twee stuks fruit op, dus ik heb alles gegeten wat ik nodig heb. Ik hoef niets meer.’ Die gedachte schoot door mijn hoofd toen ik een halfjaar terug tegen het aanrecht geleund stond en in de kastjes tuurde op zoek naar iets te eten. Ik sloot de kastjes weer en ging een boek lezen. Mijn hoofd had besloten dat het zo wel goed was – morgen weer een dag, dan zal ik wat eten. Mijn maag rommelde, maar die had geen inspraak in dit besluit.
Als ik ergens lees dat je aankomt van pasta en volle melk, dan zal ik de groente uit de pasta prikken en de koffie zonder melk drinken. Alles om maar op streefgewicht te blijven. Streefgewicht. Platte buik. En als ik dan toch net wat te veel lasagne eet, dan gonsde dat maar door mijn hoofd: TE veel, je hebt het NIET goed gedaan.
Ik ben erachter gekomen dat ik mijn eten altijd beoordeelde als ‘goed’ of ‘fout’. Kabeljauw: goed. Hagelslag: fout. Patat: niet aan beginnen. Zeker niet met mayo. Avocado: SUPER goed – altijd eten, ook als je er geen zin in hebt. Niet mijn buik met al haar verlangens had het voor het zeggen, maar één of andere strikte regeltante die mij streng toespreekt vanaf een hoge troon in mijn hoofd.
Het duurde lang voordat dat ik die eetregels kon loslaten, maar ik ben blij dat een vriendin mij uitdaagde om dat toch te doen. En ik ben dankbaar voor het voorbeeld dat ze me daarin gaf; het is super helend om onder mensen te zijn die wat meer vrede met hun lichaam en het eten hebben. Dat ging ik maar gewoon nadoen.
Ik kom steeds meer aan en dat vind ik super spannend. Want wat als mijn gewicht pas stabiliseert bij een aantal kilo dat veel hoger is dan ik nu weeg? Shit hè, dat wil ik (nu) echt niet! Maar ik probeer te vertrouwen op mijn lichaam, dat heel goed weet wat het nodig heeft. Of dat nu andijvie of pizza is, of dat nu 7 uur ’s ochtends of 11 uur ’s avonds is, of dat nu bij een vriendin thuis of op het station is: als mijn lijf eten nodig heeft, zal ik het eten geven. Want dit lichaam brengt mij elke dag naar mijn werk, geeft me concentratie om te schrijven en energie om te wandelen. En ik zal ervan houden door dik en dun.
Lees ook over:
Lieke verloor tien kilo, maar voelde zich diep ongelukkig: 'Ik heb mijzelf toegestaan dat ik alles mag eten'
Geschreven door
Francis
