Emma werd op haar 15e moeder: 'Ik dacht: het is toch niet waar'

Martha: Heb je ooit getwijfeld aan het krijgen van Boaz?

“Toen ik het hoorde, schrok ik natuurlijk. Ik dacht: het is toch niet waar. Ik was pas 15. Dan gaat er één seconde door je hoofd heen dat abortus een mogelijkheid is. Die gedachte was ook heel snel weer weg. Ik ben christen en kom uit een christelijk gezin. Vanuit die overtuiging kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om het weg te laten halen. Het is toch een leven. Ik wil anderen niet veroordelen als ze dat wel doen, maar vanuit mijn morele besef kon ik dat gewoon niet.”

Leon: Wat was de eerste reactie van je ouders?

“Toen ik het zelf had ontdekt, heb ik het direct aan mijn vriend verteld. Samen hebben we het dezelfde dag nog aan zijn ouders en mijn ouders verteld. Ik had het wel voor mezelf kunnen houden, maar vroeg of laat zouden ze ontdekken dat ik iets achterhoud. Hun eerste reactie was: ‘Nee toch, wat nu?’ Maar ze schoten ook direct in de hulpmodus om te zorgen dat alles goed met ons ging. Daarom hebben ze Siriz ingeschakeld, een organisatie die hulp biedt bij onbedoelde zwangerschappen. Wij hebben vanuit hen een maatschappelijk werkster aangewezen gekregen die ons heeft geholpen hoe we er zelf mee om konden gaan en hoe we het konden vertellen aan anderen. Gelukkig wilde mijn gezin er ook direct voor gaan. Vaak lees je verhalen dat mensen er op zo’n moment alleen voor komen te staan. Ik ben heel dankbaar dat dat bij mij niet is gebeurd.”

Leanne: Hoe voelde je je toen je op school rondliep nadat je had gehoord dat je zwanger was?

“Het was voor mij het grote geluk dat ik erachter kwam in mei 2020. Door de coronacrisis waren de lessen online. Ik hoefde dus alleen achter mijn laptop te kruipen. Niemand die me ziet en die doorheeft dat er iets aan de hand is. Daardoor hoefde ik het niet gelijk te vertellen. Het gaf mij de kans er eerst zelf over na te denken en het te verwerken. Je kon allemaal niet veel door corona, maar dit stukje is voor mij uiteindelijk wel heel fijn geweest.”

Julia: Was je bang?

“Soms wel. Het was een heel onzekere tijd. Ik kon het er niet met vriendinnen over hebben, want ik was de enige die hierdoorheen ging. Zij hadden allemaal geen idee hoe het voelt als je buik opeens begint te groeien. Ik kon het er alleen met mijn moeder, schoonmoeder en tantes over hebben. Alleen maar volwassenen dus. Omdat ik zo veranderde, ging er ook wel even door mijn hoofd wie er nog bevriend met me zou blijven. Uiteindelijk zijn sommige contacten wel minder geworden, maar ik ben door mijn zwangerschap geen vriendinnen verloren.”

Iris: Doe je naast het zorgen voor Boaz nog een studie?

“Ik doe de opleiding Leraar Basisonderwijs. Mijn vriend en ik zijn er samen met onze ouders voor gaan zitten om te bespreken hoe we ervoor konden zorgen dat ik een studie kon gaan doen. Een deeltijdstudie was een goede oplossing voor mij. Dat houdt in dat ik ongeveer eens in de drie of vier weken naar school moet voor een lesdag. Verder heb ik twee dagen in de week stage en veel zelfstudie. Als je een voltijd studie doet, ben je alle dagen weg. Dat wilde ik niet. Mijn moeder en schoonmoeder passen op en Boaz gaat naar de peuteropvang. De rest doe ik zelf en dat gaat heel goed.”

Rachel: Wat ga je Boaz later vertellen over je zwangerschap van hem?

“Ik denk dat we dan wel open kaart gaan spelen. Dit was een tienerzwangerschap. Het is bij ons goed gegaan, maar dat hoeft niet bij iedereen zo te zijn. Dus ik wil het ook wel als een soort waarschuwing meegeven. Toch wil ik ook het positieve ervan vertellen. We willen voor geen goud terug. Ook hebben onze families veel voor ons gedaan. Dat is echt iets om dankbaar voor te zijn.”

Zou jij ook wel door BEAM-volgers bevraagd willen worden in 'Durf te vragen'? Leuk! DM ons even via @eobeam op Instagram of app ons (0615878111) met jouw verhaal!

Luna (19) Tiktokt 40 dagen lang elke dag over Jezus: ‘Niet iedereen begrijpt waarom ik dit doe’

Lees ook over:

Luna (19) Tiktokt 40 dagen lang elke dag over Jezus: ‘Niet iedereen begrijpt waarom ik dit doe’