Astrid (22) haar vader overleed toen ze 12 jaar was: "Ik weet nog precies wat er die avond gebeurde"
Naast het kerstverhaal en alle prachtige kerstdiensten die elk jaar weer worden georganiseerd, is Kerst een tijd van gezelligheid en samenkomen. Astrid (22) kijkt elk jaar uit naar de feestdagen, ondanks het verlies en het gemis van haar vader.
“Als je jong bent, sta je er niet zo bij stil dat je je ouders kunt verliezen. Voor mij gold dat ook, totdat mijn vader kreeg te horen dat hij alvleesklierkanker had. Het ging allemaal veel te snel. De symptomen niet, maar de tijd tussen de diagnose en zijn overlijden wel. Voor ons was hij maar vijf weken ziek, maar ik denk dat tijd niet heel veel uitmaakt; afscheid nemen is hoe dan ook zwaar. Ik was 12 jaar en beide oudere zussen zaten midden in de puberteit. We waren alle drie thuis toen het gebeurde, ik weet het nog precies. Het gebeurde op een dinsdagavond en we hadden macaroni of spaghetti gegeten. Na het eten ging mijn vader in bad, omdat hij door de warmte minder pijn had. Niet veel later schreeuwde mijn zus naar beneden dat het helemaal niet goed met hem ging en vanaf dat moment ging alles heel snel. Ik weet nog dat ik me heel machteloos voelde. Ik hoorde wat er boven gebeurde, maar ik wist niet wat ik moest doen. Uiteindelijk zijn we naar de buren gegaan, waar mijn moeder nog kwam vertellen dat ze met mijn vader naar het ziekenhuis ging. Een paar minuten later kwam ze weer binnen, maar dit keer met het nieuws dat mijn vader niet meer leefde. Mijn zussen begonnen meteen te huilen, maar ik sloot me compleet af en verstopte me achter een torenhoge muur.”
Pappa's kindje
“Ik was echt een ‘pappa’s kindje’. Hij was vrachtwagenchauffeur, dus ik zag hem alleen in het weekend. Ik vond het altijd zo fijn als hij thuis was. Op zaterdag mocht ik mee, wanneer hij aardappelen afleverde. Dan zat ik in mijn rode overall naast hem en keek ik vol verwondering naar buiten. Die momenten mochten eeuwig duren van mij. Als kind kon ik heel boos worden, maar hij kreeg me altijd rustig. Volgens mijn moeder heb ik zijn humor. Dan maak ik een opmerking, kijkt ze me aan en zegt ze dat mijn vader precies hetzelfde had kunnen zeggen. Ik heb ook als enige zijn ogen en ben er trots op dat ik die delen van hem mag dragen.”
Feestdagen
“Vrij kort na zijn overlijden begonnen de feestdagen en met Kerst was er een lege plek aan tafel; dat voelde ik wel. Daarbij was ik gewoon boos en kon ik het gemis heel slecht plaatsen, maar ik denk dat ik niet de enige was. Er hing een bepaalde, onbeschrijflijke sfeer in huis. Na dat jaar is er een aantal tradities ontstaan, zoals wokken in plaats van gourmetten met mijn oma. Ik heb leren waarderen in plaats van missen tijdens Kerst. Natuurlijk mis ik mijn vader verschrikkelijk, daarom zie ik de feestdagen juist als een tijd om de mensen die ik nog wel in mijn leven heb, extra te waarderen. Ik snap dat sommige mensen dit misschien niet begrijpen, maar ik geloof dat ik veel goede dingen niet had gehad zonder het verlies van mijn vader, zoals de hechte band met mijn moeder. Er gaat geen jaar voorbij dat ik niet had gewild dat hij erbij was met Kerst, maar ik vind rust en vrede in het idee dat zijn overlijden mij zo veel moois heeft gebracht. Ik ben daar elke dag dankbaar voor en zie er de aanwezigheid van God in. Al het goede en slechte wat me tot nu toe is overkomen, zie ik als het plan van God voor mij. Zolang ik me daaraan vasthoud, weet ik dat alles wel goed komt.”
Lees ook over:
