N’Ketia (19) is topsporter: ‘Voordat ik begin te sprinten, bid ik tot God’

Bas: Waarom heb je voor sprinten gekozen als sport?

“Mijn moeder is alleenstaand en werkt heel veel, dus op de basisschool ging ik regelmatig naar de buitenschoolse opvang. Je kon daar allemaal leuke activiteiten doen en ik zat op atletiek. Mijn trainer in die tijd zag dat ik veel sneller kon rennen dan de jongens en ik was ook sneller dan de grote kinderen. Hij zei tegen mijn moeder dat ik hier echt verder mee moest. Vanaf dat moment train ik al, nu dertien jaar geleden. Door de jaren heen ben ik steeds intensiever gaan trainen en zo ben ik terecht gekomen waar ik nu ben.”

Marjolein: Hoe draag jij christen zijn uit naar je medemens?

“Mensen om mij heen vragen mij vaak waarom ik in God geloof. Ik ben daar heel open over zodat ze weten waarom ik God dien. Ik zorg er altijd voor dat mensen weten dat God mij kracht geeft en ik mijn prestaties niet alleen behaal. In mijn Instagram-posts geef ik altijd de glorie aan God. Het is God die mij helpt. Ik wil dat mensen om mij heen en al mijn volgers op Insta dit weten.”

Dave: Helpt je geloof in God je met jouw sportprestaties?

“God heeft ons allemaal een doel in het leven gegeven. Ik geloof dat dit mijn doel is: Topsporter worden en mensen naar Jezus brengen met mijn sport. Ik ben ervan overtuigd dat Zijn hand op mij en op mijn sport rust. Ik probeer God te betrekken in mijn sport door altijd heel veel vertrouwen te hebben op Hem, veel te bidden en te vasten. Ik zie gewoon dat het werkt. Toen ik God nog niet kende, was mijn atletiekcarrière niet zo goed. Toen ik God in mijn sport begon te betrekken ging het veel beter. Mijn mentaliteit en mijn prestaties verbeterden. Mentale gezondheid is in deze sport heel erg belangrijk. Het speelt een hele grote rol. Je kan fysiek heel goed zijn, maar als je mentaal niet sterk bent gaan je wedstijden ook niet goed.”

“Als je weinig zelfvertrouwen hebt, houdt dat je in deze sport heel erg tegen. Ik weet nu dat God een plan voor mij heeft. Dus het maakt eigenlijk niet uit of ik goed of slecht presteer tijdens een wedstrijd. Vlak voordat ik begin met rennen, denk ik: Het maakt niet uit wat er gebeurt, God weet wat goed voor mij is. Vervolgens doe ik mijn best doen om zo hard mogelijk te rennen en ik zie wel hoe het gaat. Veel mensen voelen druk omdat ze willen presteren en aan anderen willen bewijzen dat ze het kunnen. Ik hoef aan niemand iets te bewijzen. Ik weet wie mijn God is en Hij weet wat het beste is voor mij.”

Annabelle: Hoe combineer jij het topsportleven met het geloofsleven?

“Ik vind het heel belangrijk om naar de kerk te gaan. Ik ga op woensdag naar de kerkdienst en ik doe mijn best om er altijd te zijn. Soms heb ik wedstijden en kan ik er niet bij zijn, maar ik zet God altijd op de eerste plaats. Ik probeer vaak te beseffen wat Jezus heeft gedaan voor ons.”

Corrine: Hoe ben je tot geloof gekomen?

“Ik wist altijd al dat God er was, maar vorig jaar heb ik Hem het meest ervaren. Ik heb Hem toen meer toegelaten in mijn leven dan ik daarvoor deed. Eerst was ik heel erg zoekende, maar vorig jaar besefte ik steeds meer dat God er echt voor mij was en werd mijn geloof dieper. Dat komt omdat ik een superfijne kerk heb gevonden waar ik mij thuis voel, ik heb daar echt mijn familie gevonden. Zij helpen mij enorm in groeien van geloof.”