Johannes (18) heeft hersenletsel: 'Soms vergeet ik hoe ik mijn tanden moet poetsen'

30 december 2022 · Leestijd 4 min

· · ·

Johannes (18) is drie jaar oud als hij wordt aangereden door een bestelbus. De schade lijkt mee te vallen, maar een paar maanden later krijgt hij vreemde klachten zoals misselijkheid en ziet hij dingen dubbel. In het ziekenhuis weten ze niet waardoor het komt, maar merken ze wel iets anders wat zijn hele leven op zijn kop zet. Johannes: “Ze ontdekten een hersentumor in mijn hoofd.”

“Ik denk ergens dat God het eerdere ongeluk zo had bedoeld”, vertelt Johannes. “Als dat niet was gebeurd, was de tumor waarschijnlijk pas veel later ontdekt.” Johannes wordt op zijn vierde geopereerd, maar weet daar nog maar weinig van. “Het meeste weet ik van verhalen. Ik kan me nog wel herinneren dat mijn hele muur volhing met kaarten.”

Aan het begin

De operatie haalde een groot deel van de tumor weg. “Eigenlijk begon toen alles pas,” vertelt Johannes. “De operatie zorgde namelijk ook voor meer hersenbeschadiging. Daardoor ben ik wie ik nu ben; iemand met een niet-aangeboren hersenletsel. Ik ben snel moe, heb moeite met leren en kan maar kleine stukjes lopen.”

Soms vergeet ik hoe ik mijn tanden moet poetsen

Frustraties

“Op het eerste gezicht lijk ik een hele normale tiener. Als je naar me kijkt, zie je niet gelijk wat er precies aan de hand is.” Mensen overschatten Johannes vaak snel: ze begrijpen niet wat hij wel en niet kan. “Dat is frustrerend want ik kan in principe alles, maar het kost gewoon veel energie. Als ik bijvoorbeeld overdag veel vermoeiende dingen doe, vind ik het zelfs lastig om te bedenken hoe ik mijn tanden moet poetsen.”

Enige christen

Als Johannes op school merkt dat het hem niet lukt om alles bij te houden, gaat hij naar een school voor mensen met een beperking. “Hier ging het een stuk beter maar was ik wel de enige christen,” vertelt Johannes. “Ik voelde me altijd bekeken als ik ging bidden, ze vonden het maar gek dat ik in God geloofde.”

Ik vond de operatie helemaal niet eng. God was er toch?

Bijzonder moment

Toch blijft Johannes sterk in zijn geloof staan en denkt hij terug aan de bijzondere ervaring die daarvoor heeft gezorgd. “Op mijn veertiende zagen ze dat de tumor was gegroeid en werd ik weer geopereerd.” Als het moment daar is, vindt Johannes het – in tegenstelling tot de andere kinderen, helemaal niet eng. “Ik maakte grapjes en vroeg me af waarom de andere kinderen huilden: God was er toch?”

Ik hoop dat mijn verhaal andere mensen in God laat geloven

Vasthouden aan God

Diezelfde zekerheid heeft Johannes niet meer losgelaten. “Natuurlijk ben ik ook wel eens boos op God. Dan voel ik me somber en kan ik wel uitroepen naar Hem of Hij mijn leven wat makkelijker kan maken. Ik probeer door alles heen te onthouden dat God bij alle lastige dingen was in mijn leven. Dat hij me er doorheen zal helpen, ook als ik Hem niet ervaar of het moeilijk vind. Het luisteren naar christelijke muziek helpt mij daar heel erg bij.”

Mijn verhaal delen

Momenteel zit Johannes thuis omdat hij geen passende dagbesteding kan vinden. “Omdat ik houd van video’s maken, dacht ik in een verdrietig moment: ik wil een video maken om andere mensen te inspireren met mijn geloof.” In de video vertelt Johannes hoe hij door alles heen nog steeds kan geloven dat God bestaat. “Ik hoop dat mijn verhaal andere mensen in God laat geloven.”