Zes mensen vertellen hoe straatintimidatie voelt: “Hij achtervolgde me helemaal naar huis en belde aan”

Vera: "Ik voelde zijn hand langs mijn arm glijden"

“Ik fietste laat op de avond naar huis. Op de weg naar huis zit ook een klein stukje waar het heel donker is, omringt door bomen en struiken. Daar aangekomen zag ik twee jongens staan, ze leken niks te doen. Tot één van hen de weg blokkeerde. ‘Oh daar komt er één’, seinde hij naar de ander. Ik besloot hoe dan ook door te fietsen, ook al stond het stoplicht verderop nog op rood. Zo hard als ik kon fietste ik langs ze heen, terwijl ik de jongen op het fietspad zo goed mogelijk ontweek. Hij probeerde me vast te pakken en ik voelde zijn hand langs mijn arm glijden. Ik fietste tot ik niet harder kon, met de twee jongens rennend achter me aan. Toen ik ze eindelijk had afgeschut, hoorde ik één van hen zeggen: ‘Sukkel je had haar kunnen pakken, daar gaat ze!’. Waarop de ander reageerde: ‘Ja hallo, ze ging veel te snel’. Dit is twee jaar geleden, maar ik krijg nog steeds kriebels als ik langs die plek fiets en mensen zie staan.”

Thomas: "Ze dwongen me op mijn knieën"

"Ik stond bij de Albert Heijn en probeerde weg te fietsen, toen twee jongens mijn stuur vastpakten. Ik moest op mijn knieën gaan zitten, anders zouden ze me in elkaar slaan. Vervolgens vertelden ze me dat ik met heen mee moest fietsen naar een andere plek. Op dat moment ben ik snel weggefietst. Ik heb de politie gebeld en die hebben ze een hartig woordje toegesproken." 

Anneleen: "Ik begon zo hard mogelijk te schreeuwen"

“Het was avond en ik liep in mijn eentje door Utrecht. Ik passeerde een man waar ik meteen een slecht gevoel bij had. Plotseling kwam hij heel snel naar me toegerend en probeerde mijn hand te pakken. Uit reactie begon ik zo hard mogelijk naar hem te schreeuwen. Hij schrok misschien nog wel meer dan ik, en liep meteen weg. Ik was niet doodsbang, omdat ik weet dat ik mezelf kan verdedigen. Ik doe al een paar jaar de vechtsport Krav Maga, en geef nu ook zelf trainingen. Erg dat het nodig is, maar ik raad het alle vrouwen aan.”

Sanne: "Hij zei dat ik het als een compliment moest zien"

“Ik liep over straat met een koptelefoon op. Een man op een fiets stopte naast me en begon tegen me te praten. Uit beleefdheid deed ik mijn koptelefoon af, misschien had hij wel een vraag. 'Mag ik je nummer?', begon hij, 'Dan kunnen we een keer op date.' Ik werd ongemakkelijk en deed mijn koptelefoon weer op. Ik negeerde hem en hij fietste weg, ik was blij dat ik van hem af was.

Een tijdje later kwam ik in dezelfde situatie terecht, met dezelfde man. Hij zei dat hij me een kat zag aaien, dat klopte en ik zei dat ik dat wel vaker deed. ‘Lief he, die katten hier?’, zei hij, ik knikte. Gelukkig stapte hij weer op zijn fiets, maar een paar meter verder stopte hij weer en begon opnieuw tegen me te praten. ‘Ik vind dat je er schattig uitziet,’ begon hij, ‘zie dat maar als een compliment.’ Dat deed ik zeker niet en ik vond het een naar gesprek.”

Emma: "Ze reden keihard tegen een paaltje aan"

En heel soms eindigt straatintmidatie wél lachwekkend, zoals bij Emma. "Ik was aan het hardlopen toen er een auto met twee jongens naast me kwam rijden. Ze begonnen allerlei seksistische dingen naar me te roepen. Super vervelend natuurlijk. Maar de twee waren zo met mij bezig, dat ze vol tegen een paaltje aanreden met hun auto. Mij durfden ze niet meer aan te kijken. Ik heb nog nooit zoveel lol gehad!"

Nynke: "Ik kon hem niet eindeloos ontwijken"

“Ik fietste ’s avonds alleen naar huis, hoewel ik dat in de donkere wintermaanden liever niet deed. Het was een ritje van tien minuten. Opeens werd ik achtervolgt door een man. Er waren wel vaker mannen of jongens die iets riepen, maar deze staat me goed bij omdat hij me helemaal naar huis volgde. Toen ik door had dat hij me achterna kwam, deed ik alsof ik iemand belde – toen mocht dat nog fietsend, helaas voor veel meiden nu niet meer. Ik begon om te rijden, tussen smalle straatjes door, zodat ik hem kon afschudden. Maar ik kon hem niet eindeloos ontwijken. Thuis aangekomen voelde ik me nog steeds niet veilig. De man belde bij ons thuis aan. Mijn vader deed open en ik heb niet meer gehoord wat hij zei. En hoewel ik daar nu niet meer woon, heb ik nog steeds wel eens last van deze gebeurtenis als ik in het donker fiets."

Deel de post

Om de strijd tegen straatintimidatie aan te gaan, hebben we op Instagram omschreven hoe het voor (veelal) vrouwen voelt om lastig gevallen te worden op straat. Deze post is al duizenden keren gedeeld. Laten we samen de strijd tegen straatintimidatie aangaan, deel de post!