COLUMN: 'Ik ben wereldkampioen hypocriet zijn'
De afgelopen weken ben ik wel honderd keer van gedachte veranderd. Van WK-poules invullen naar eindeloze mensenrechten documentaires kijken. Elke keer dat de vraag op tafel komt, pass ik de bal zo snel mogelijk terug: ‘ga jij kijken?’ Daarna sluit ik mij aan bij de mening die op tafel ligt.
Morgen zet ik de TV niet aan met één reden, omdat ik bang ben voor de mening van anderen. Niet omdat Qatar een vreselijk land is waar 6500 mensen om het leven zijn gekomen voor een voetbaltoernooi. Nee, ik zou niet kijken puur omdat ik wil deugen. Omdat ik ook eens wil kunnen zeggen: ‘ja, ga jij echt kijken?’ Om vervolgens in mijn Zara kleding een miljoen kilo plofkip naar binnen te proppen.
Als ik niet zou kijken, is het niet dat ik wél iets anders zou gaan doen voor de families van de omgekomen gastarbeiders. Of dat ik mij in zou zetten voor de rechten van LHBTI-ers in het Midden-Oosten. Het is niet dat mensenrechten mij niet boeien. Om eerlijk te zijn ben ik gewoon klaar met mezelf beter voor doen dan ik ben.
Zodra de bal rolt zal ik de verleiding niet kunnen weerstaan. Schuldbewust zal ik juichen bij elk balcontact van Dumfries. Beschaamt zal ik klappen voor de televisie als Xavi Simons de winnende scoort. Teleurgesteld zal ik zingend de straat op gaan als we wereldkampioen worden. Hypocriet? Ja, honderd procent.
Wegkijken heeft voor mij geen zin, dus voor wat het waard is bid ik dit WK voor Qatar, voor de gastarbeiders, voor de nabestaanden, voor de LHBTI-ers in het land en voor de kerk daar. Deze winter word ik wereldkampioen… wereldkampioen hypocriet zijn.
Lees ook over:
COLUMN: 'Ik heb mijn XBOX uit het raam gedonderd!'
Geschreven door
Gerben
