Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Nynke (19) lag met corona in het ziekenhuis: “Ik was mijn geloof daar helemaal kwijt”

11 mei 2021 · Leestijd 5 min

De 19-jarige Nynke stuurde BEAM op Koningsdag een wel heel bijzondere foto. Om aan een winactie mee te doen, maakte ze een selfie met het enige oranje wat zij op dat moment in haar buurt had: een oranjesoes. Klein detail: de oranjesoes kreeg ze van het ziekenhuispersoneel, terwijl ze in een ziekenhuisbed aan een beademingsapparaat lag. Nynke vertelt wat haar is overkomen.

“Twee weken voor Koningsdag ging ik samen met mijn moeder bij mijn tante langs. De dag erna appte mijn tante dat ze positief was getest op het coronavirus. Mijn moeder en ik gingen direct in quarantaine. Na vijf dagen bleek dat ook wij het coronavirus hadden. Vanaf dat moment gingen wij snel achteruit. We hoesten de longen uit ons lijf, hadden koorts en waren erg benauwd. Via een zuurstofmeter die de dokter ons had gegeven, kwamen we erachter dat wij onder een bepaalde zuurstofgrens zaten. Vooral met mijn moeder ging het erg slecht en zij werd opgenomen in het ziekenhuis. Dit vond ik heel erg spannend.”

Flauwvallen

“In ons huishouden is het alleen mijn moeder en ik. Ondanks dat ik wist dat zij in goede handen was, maakte ik me toch grote zorgen. Ik bleef alleen achter en moest ik nu goed op mijzelf gaan letten. In de nacht ging het goed, maar de volgende ochtend viel ik vier keer flauw. In de middag kwam de dokter even langs om te kijken hoe het ging. Een kwartier later stonden er twee ambulances op de stoep. Ik schrok heel erg. Het moment dat ik de sirene hoorde, realiseerde ik me dat het allemaal wel heel serieus was geworden.”

Er stonden opeens vijf artsen in onze kamer

“Zelf had ik niet door dat ik zo erg ziek was dat ik naar het ziekenhuis moest. Ik voelde wel dat ik benauwd was, maar achteraf besefte ik pas hoe erg. Het was alsof er de hele tijd druk op mijn borst zat. Ik kon niet diep ademhalen. Als ik dat wel deed, kreeg ik enorme hoestbui en deed alles pijn.”

Intensive Care

“In het ziekenhuis kreeg ik allerlei onderzoeken. Er werd bloed geprikt en kreeg ik verschillende medicatie. Het was raar om in het ziekenhuis te liggen. Dit had ik namelijk nog nooit eerder gedaan. Wel vertrouwde ik dat ik in goede handen was, dus ik liet het allemaal maar gebeuren. Na de onderzoeken werd ik verplaatst naar de corona-afdeling en aan de beademing gelegd. Daar had ik geluk. Mijn moeder lag alleen op een tweepersoonskamer, dus ik mocht bij haar liggen. We lagen drie dagen samen, maar in de derde nacht ging het mis. Ik schrok wakker van lichten die aangingen. Er stonden opeens vijf artsen in onze kamer stonden. Ze konden mijn moeder niet meer genoeg zuurstof geven op de normale afdeling, dus ze moest naar de IC (intensive care, red.). Dit vond ik heel spannend. Tegelijkertijd kon ik de situatie ook relativeren. Ik dacht: ‘Ze gaat naar de IC, dus ze krijgt goede hulp’.”

Waarom moet ons dit overkomen?

 “Zelf bleek ik achter op de corona-afdeling. Ik dacht na over de situatie waarin ik was beland. Normaal gesproken zijn mijn moeder en ik altijd gezond en nu liggen we in het ziekenhuis. Ik geloof in God, maar dit was ik in het ziekenhuis helemaal kwijt. Niet alleen omdat ik me afvroeg waarom ons dit nou moest overkomen, maar ook omdat ik door de ziekte niet echt met het geloof bezig kon zijn. Er gebeurde zoveel dat dat niet in mij opkwam. Dit veranderde vanaf het moment dat mijn moeder appte dat het weer beter met haar ging. Ik heb veel tot God gebeden en gevraagd of we gezond uit deze situatie mochten komen.”

Eigen bed

“Het gebed werd verhoord. Na zes dagen mocht ik naar huis. Ik ging alleen, want mijn moeder moest nog wel een paar dagen blijven. Ondanks dat was ik erg blij dat ik naar huis mocht. Ik vond het vooral heel fijn dat ik weer in mijn eigen bed kon slapen. In het ziekenhuis zat mijn vinger vast aan een zuurstofmeter. Als dat apparaat verkeerd op mijn vinger zat, ging het af. Wanneer ik in mijn slaap veel bewoog, ging het apparaat vaak af. Het begon dan keihard te piepen en geluid maken. Ik schrok me dan altijd kapot.”

Ik heb mij nog nooit zo blij gevoeld

De tekst gaat verder onder de foto

afbeelding

“De eerste paar dagen mocht ik het huis niet uit, omdat ik misschien nog besmet was met het coronavirus. Hierdoor werd ik verzorgd door mensen uit de kerk en van mijn scoutingclub. Dit was erg fijn. Maar het moment dat de dokter vertelde dat ik weer naar buiten mocht, heb ik me nog nooit zo blij gevoeld. Ik kon eindelijk mijn eigen boodschappen weer doen.”

Geen energie

"Mijn moeder is inmiddels ook ruim een week thuis. Toch zijn wij beiden nog steeds niet hersteld. Wanneer ik naar het dorp loop, moet ik twee uur slapen om bij te komen. Ook moet ik onderweg drie keer stoppen omdat ik heel erg benauwd wordt. Normaal gesproken loop ik drie keer in de week naar het dorp. Dit voelt dus zo onlogisch en heel raar. Mijn energie en mijn conditie is erg achteruitgegaan. Ik probeer het op te bouwen, maar dit gaat heel langzaam. Bij mijn moeder is dit nog erger. Toch gaat het wel steeds beter met ons. We pakken onze rust en wachten even met werk en school. Totdat we zelf weer een dag kunnen functioneren zoals wij dat normaal deden.”

Het afgelopen jaar stond in het teken van het coronavirus. Verpleegkundige Elyne (24) heeft dit van heel dichtbij meegemaakt. “Ik heb veel vragen voor God over het afgelopen jaar."

 

Geschreven door

Else Marie

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡