Ga naar submenu Ga naar zoekveld

"Mijn vader ging jarenlang vreemd"

29 mei 2018 · Leestijd 5 min

Wat als de persoon die je het meest vertrouwt, een dubbelleven blijkt te hebben? Rebecca’s vader had jarenlang een minnares. Rebecca: “Toen hij dat opbiechtte, was ik in shock.”

“Mijn jeugd was niet typisch. Toen ik nog heel jong was, werd mijn moeder ziek. Ze had veel pijn, lag vaak op bed en kon niet alles zelf. Mijn vader deed veel en ook vrienden hielpen. Onze overbuurvrouw bracht ons naar school. Verder we waren een normaal, liefdevol gezin. Het huwelijk van mijn vader en moeder leek goed, ze hadden altijd lol samen."

"Mijn zusje was een moederskindje, ik meer een vaderskindje. Het was echt een dingetje wanneer hij ’s avonds thuiskwam; daar keek ik altijd naar uit. Op zondag gingen we naar de kerk, in jurkjes die mijn oma had gemaakt. Ons gezin was heel actief: in het muziekteam, bij de kinderdiensten, voor de crèche. Mijn vader preekte zelfs af en toe. Ik vond de kerk fijn, ook al was ik kritisch.”

Minnares

“Op een avond zat ik Say yes to the dress te kijken. Net voor het moment van de onthulling – wanneer je dé bruidsjurk ziet – zette mijn vader de televisie uit. Ik was boos en zei: ‘Pap, zet de tv weer aan!’ Waarop hij zei: ‘Ik moet je iets vertellen.’ Hij huilde. Dat gebeurde nooit, dus wist ik dat het goed mis was. In een paar zinnen vertelde mijn vader dat hij de afgelopen zeven jaar een minnares had gehad. De dominee kwam meteen langs, veel familieleden ook. Ik weet niet eens of ik heb gehuild. Ik was in shock. Ik wist dat mijn hele leven ging veranderen, maar nog niet precies hoe. Diezelfde avond nog pakte mijn vader zijn tas in en was hij weg.”

“De persoon die altijd zo stabiel leek – de basis van mijn kindertijd – bleek opeens niet te zijn zoals ik hem dacht te kennen. Mijn vader had zijn reputatie bij ons compleet verwoest. Hoe kun je het ene moment preken over Gods liefde en het andere moment achter mijn moeders rug om een relatie hebben met een andere vrouw? De tijd die hij in haar had geïnvesteerd, had hij niet aan ons als gezin besteed. Ik vond het hypocriet en was kwaad. Tegelijkertijd vroeg ik me af: wat gaat er allemaal in zijn hoofd om, waar wij geen weet van hebben?”

Geblondeerd

“Een van de eerste dingen die ik aan hem vroeg, was: ‘Heeft ze geblondeerd haar?’ Ik had mijn moeder zoiets horen zeggen. Het was zoiets ‘randoms’, maar wat moest ik anders vragen? Er was zo veel kapotgegaan, dat diepe gesprekken er gewoon niet in zaten. Juist in die periode, waarin ik mijn vrienden hard nodig had, raakte ik ze kwijt. Ik merkte dat er achter mijn rug om werd geroddeld en kreeg het gevoel dat ze geen zin meer hadden in mij en mijn situatie. Ook in de kerk ging het helemaal mis, waardoor we als gezin die kerk verlieten. Alles wat belangrijk was in mijn leven, was weg.”

Ik voel me best wel een loner

Happily ever after

“Hoe rot het ook is, ik heb heel veel van die tijd geleerd. Hoe ik in relaties en vriendschappen wil staan, bijvoorbeeld. Met vrienden wil ik diepe gesprekken en discussies kunnen voeren, niet alleen maar oppervlakkig instagrammen of series op Netflix kijken. Jongeren van mijn leeftijd begrijpen mij daarin vaak niet, dus voel ik me best wel een loner. Ook naar de liefde kijk ik met heel andere ogen. In de ‘happily ever after’-films zie je jongens en meisjes gezellig met elkaar rondhuppelen. Als ze ruzie krijgen, zoenen ze een keer en is alles weer goed. Vriendinnen zwijmelen dan weg, ik denk alleen maar: dit is helemaal niet realistisch!”

“In sprookjesachtige relaties geloof ik niet meer. Eigenlijk ben ik wel blij dat ik dat nu al heb geleerd; ik zal nooit te gemakkelijk aan een relatie beginnen. Ik weet dat goede communicatie superbelangrijk is. Ook ben ik selectief als het om jongens gaat, terwijl veel leeftijdgenoten vooral denken aan stappen en scoren. Om me heen zie ik relaties en huwelijken die ingewikkeld zijn. De liefde, dat doe je niet zomaar even. Ik denk dat ik de komende jaren geen romantische relatie aanga. Jongens van mijn leeftijd begrijpen niet als ik zeg: ‘Mag ik even je telefoon zien?’ Ze snappen niet dat ik hen wel vertrouw, maar dat graag doe om mezelf gerust te stellen.”

Leven met de dag

“Twee jaar heeft mijn vader in een ander huis gewoond. Nu woont hij weer bij ons. Mijn ouders hebben gelukkig nog steeds veel lol samen, maar ze slapen wel apart en hebben geen ‘romantische relatie’. De rust is redelijk teruggekeerd in huis en we leven met de dag.”

“Mijn vertrouwen in een kerk zoals ik die altijd kende, met saamhorigheid en waar iedereen naar elkaar omziet, ben ik kwijt. Ik zie de kerk nu in andere dingen, bijvoorbeeld in een goed gesprek met een vriend. God kan ik loskoppelen van de kerk, hem vertrouw ik wel. Ik zie God als constante factor in mijn leven, tussen alle dingen die veranderen. Ook al ben ik niet veel met hem bezig, hij geeft me een veilig gevoel. Hij is iemand op wie ik altijd kan terugvallen.”

Rebecca houdt een blog bij op rebeccaseide.wixsite.com/thoughts

Dit artikel verscheen eerder in BEAM Magazine. Wil je dit mooie magazine vol eerlijke en inspirerende ook vier keer per jaar thuisgestuurd krijgen? Word BEAM supporter! Eerst even proeven kan hier. 

Geschreven door

Charlotte van Egmond

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡