Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Recensie van Corpus Christi | “Van prutser naar priester”

8 oktober 2020 · Leestijd 4 min

We hebben het allemaal wel eens meegemaakt: je staat op te scheppen tegen een knap meisje dat je zogenaamd net klaar bent met je priesteropleiding en een week later ben je een zondagochtenddienst aan het leiden. In de nieuwe film Corpus Christi weet de twintigjarige Daniel een heel dorp ervan te overtuigen dat hij priester is. In werkelijkheid is hij pas net één dag vrijgelaten uit de gevangenis.

De Poolse Daniel is in de jeugdgevangenis onder de indruk geraakt van de kerkdiensten waarbij hij de priester assisteerde. Nu hij vrij is, wil hij dat zelf ook worden. Maar met zijn strafblad kan hij dat wel vergeten. Wanneer een potje opscheppen uit de hand loopt, overtuigt Daniel een klein dorp ervan dat hij een echte priester is. Hij bluft zich erdoorheen door flarden van gevangenispreken te herhalen en tijdens kerkwerk stiekem alles wat hij niet weet te googelen. Het zijn vooral zijn losse aanpak en levendige diensten waarmee hij zichzelf snel populair maakt. Onder de vorige priester was het dorpje flink vastgeroest. Daar brengen Daniel zijn uitbundige diensten verandering in. Wanneer hij leert dat het dorp worstelt met een onverwerkt trauma, probeert hij daar actief bij te helpen. Toch begint dit kaartenhuis langzaam steeds meer te wankelen.

(Schijn)heilige?

Dit klinkt misschien meer als de beschrijving van een komedie, maar Corpus Christi is een rauwe film. In het eerste shot staat Daniel op de uitkijk, terwijl zijn medegevangene een celgenoot mishandelen. Direct daarna knipt de film naar een kerkdienst waar diezelfde gevangenen nu keurig meezingen en naar de preek luisteren. Daniel lijkt de spanning tussen die twee uitersten niet te voelen. Een vraag die ik mezelf daarom meerdere keren stelde is waarom Daniel nu eigenlijk een priester wil worden.

De film vertelt ons niet wat Daniel nu wel of niet gelooft.

Ik denk dat daar meerdere redenen voor zijn. Daniel kijkt op tegen de gevangenispriester die hem als een van de weinige ziet staan en hij wil ook zo zijn. Daarnaast lijkt hij onder de indruk van alle gebruiken en rituelen van de katholieke diensten. Misschien ervaart hij daardoor iets van de heiligheid en grootsheid van God. Al geniet hij er duidelijk van om als priester zelf in het middelpunt van de belangstelling te staan. De film vertelt ons niet wat Daniel nu wel of niet gelooft. Hij lijkt een oprecht verlangen te hebben om mensen te helpen, en tot op zekere hoogte lukt hem dat ook. Juist doordat hij dicht bij de mensen staat, in tegenstelling tot de afstandelijke vorige priester, kan hij ze echt helpen. Bijvoorbeeld door de rouwende dorpelingen te helpen om hun verdriet en onbegrip naar God uit te spreken.

Wat is bekering?

Dat is natuurlijk heel mooi, en voor een tijdje werkt het, maar uiteindelijk houdt het geen stand. Bij Daniel mist het fundament. Daarmee bedoel ik niet dat hij te weinig kennis heeft van alle gebruiken en rituelen in de Katholieke Kerk. Dat kan je allemaal wel leren. Nee, het echte fundament: een persoonlijke relatie met Jezus.

Hij verdedigt het celibaat, maar gaat niet veel later wel met iemand naar bed.

Daniel gedraagt zich naar de buitenwereld toe als priester, maar of hij echt gelooft weten we niet. Van een echte bekering is in ieder geval niet veel te merken. Hij verdedigt het celibaat, maar gaat niet veel later wel met iemand naar bed. Ook zijn oude verleden met flinke hoeveelheden drank, drugs en geweld heeft hij duidelijk nog niet achter zich gelaten. Zeker het gewelddadige einde wijst er niet op dat Daniels bekering echt een inwendige hartsverandering was. En uiteindelijk draait het daarom. Niet of je alle stappen van het avondmaal uit je hoofd kent.

Conclusie

Ik heb Corpus Christi vooral gekeken als een film die gaat over geloof. Over wat je uitstraalt naar de buitenwereld tegenover wat je echt voelt/gelooft/doet. De betekenis van bekering en wat iemand tot christen maakt. Maar je kan de film net zo goed zien als een commentaar op groepsdruk en machtsrelaties. De verschillende invalshoeken en tegenstrijdigheden in Daniel zelf maken de film gelaagd. Corpus Christi is geen christelijke film, maar wel een die diepe geloofsvragen oproept.

Kijkwijzer

Corpus Christi heeft meerdere korte maar heftige fragmenten met seks en drank- en drugsmisbruik. Vooral de gewelddadige scènes zijn intens.

Corpus Christi draait vanaf donderdag 8 oktober in de bioscoop

Geschreven door

Jort

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡