Britney (19) is non-binair: ‘Ik moet soms huilen als ik mezelf met een jurk in de spiegel zie’
Sinds 2018 kun je naast mannelijk of vrouwelijk, ook gender X in je paspoort laten zetten. Dit doe je als je je niet identificeert met het mannelijke- of vrouwelijke geslacht: je bent dan non-binair. Britney voelde zich nooit echt een jongen of meisje en gaat al een tijdje als non-binair door het leven. Via Instagram kregen onze volgers de kans om haar alles te vragen over dit onderwerp: “Mensen uit de kerk zeggen dat God me niet zo heeft bedoeld.”
Suze: Hoe kwam je erachter dat je non-binair bent?
“Ik vind het mijn leven lang al stom om een meisje te zijn. Ik groeide op met alleen maar broertjes en was zelf ook jongensachtig. Dat ik vaak de kleding van mijn broertjes aandeed, was daarom ook niet heel gek en deed geen alarmbellen rinkelen bij mijn ouders. Vorig jaar maart begon een proces waarin ik ging twijfelen aan mijn seksualiteit. Ik kwam erachter dat ik niet alleen verliefd kon worden op jongens, maar ook op meisjes. Dat was geen leuke periode en dit heb ik ook heel lang stilgehouden. Ik ging alleen op onderzoek uit op TikTok. Daar was veel info te vinden over de LGBTQ-community en leerde ik wat non-binair inhoudt. Ik herkende me in de video’s die ik erover zag. Ik haat het om een meisje te zijn, maar voel me ook geen jongen. Nu ik mijn gevoel een naam heb kunnen geven, is er een stuk onrust in mij verdwenen. Ik kan het een plek geven.”
Jente: Heb je je naam veranderd?
“Ik wil mijn naam graag veranderen in ‘Hope Eden’. Ik heb de naam ‘Britney’ altijd al gehaat, omdat ik vernoemd ben naar Britney Spears. Verder heeft de naam geen betekenis en heb ik er geen connectie mee. Ik heb een lijst gemaakt met genderneutrale namen en veel gebeden voor een goede naam die bij mij past. Daar kwam toen ‘Hope’ uit. Hoop is altijd belangrijk geweest in mijn leven, want waar ben je zonder hoop? Mensen die weten dat ik non-binair ben, spreken me soms al aan met mijn nieuwe naam, maar veel ook nog niet. Het voelt nog wel onwennig als iemand opeens ‘Hope’ zegt, maar hoe vaker het gebeurt, hoe meer het mijn naam wordt.”
Anne: Wat zijn je pronouns?
“In het Nederlands word ik het liefst aangesproken met zij/ haar. De juiste voornaamwoorden voor non-binaire mensen zijn in het Nederlands die/ hun, maar dat vind ik echt niet klinken. In het Engels is het al beter: they/ them. Om het mensen om mij heen makkelijk te maken, heb ik maar gekozen voor zij/ haar, maar toch voelt het niet goed omdat het zo vrouwelijk is. Ik ben zelf ook nog zoekende in wat ik fijn vind.”
Mijn vader gelooft niet dat ik non-binair ben en zegt dat ik normaal moet doen
Job: Hoe reageerde je omgeving toen je vertelde dat je non-binair bent?
“Ik ben nog steeds best wel bang voor reacties van mensen en dus weet nog niet iedereen uit mijn omgeving het. De eerste persoon aan wie ik het vertelde was Kirsten, een goede vriendin van me. Ze reageerde heel goed en vroeg gelijk welke pronouns ik wilde gebruiken. De reacties van andere mensen waren wisselend. Mijn vader gelooft niet dat ik non-binair ben en vindt dat ik normaal moet doen, terwijl mijn broertjes mij nu al ‘Hope’ noemen. Ik ben christelijk en actief in de kerk. Om daar te vertellen dat ik non-binair ben, was heel spannend. Vrienden reageerden positief, maar ik kreeg ook wel eens een opmerking als: ‘Dat is niet zoals God het heeft bedoeld.’ Dat vind ik wel moeilijk om te horen. Betekent dat dat ik een fout ben? Ik weet zeker dat God geen fouten maakt en mij heeft gemaakt op deze manier. Dat durf ik dan ook wel te reageren, en vaak weten ze dan niet meer wat ze moeten zeggen.”
Rhode: Naar welke wc ga je en op welke afdeling koop je kleding?
“Ik ga gewoon naar de meisjes wc. Ik ga daar al mijn hele leven naartoe, dus dat verandert niet nu ik non-binair ben. Verder koop ik zowel van de meiden- als de jongensafdeling kleding. Jongens hebben zulke chille kleren! Het liefste draag ik ook broeken, maar soms doe ik nog wel een jurk aan. Ik kan wel huilen als ik mezelf dan in de spiegel zie. Het klopt gewoon niet met hoe ik me vanbinnen voel.”
Julia: Hoe kunnen mensen om jou heen ervoor zorgen dat jij je op je gemak voelt?
“Laat merken dat je er oké mee bent dat ik non-binair ben en spreek me aan met ‘Hope’. Ik ben ook nog steeds in de war over wat ik wel of niet fijn vind, dus heb ik graag mensen om me heen die er voor me zijn. Het heeft me heel erg geholpen om met mensen als Kirsten te praten die niet oordelen, maar gewoon luisteren.”
Lees ook over:
Deborah (20) kwam uit de kast: ‘Mijn ouders konden het jaren niet accepteren’
Geschreven door
Daniëlle
