COLUMN: Nieuws over verdronken vluchtelingen verveelt mij

Tussen de eeuwige stroom aan nieuws staat het daar gewoon: ‘migranten’, ‘verdronken’. Ik zie de woorden wel, maar de betekenis dringt al niet meer tot me door. En niet eens omdat ik mezelf wil beschermen voor de gruwelijkheden van deze wereld, maar omdat de verhalen niet meer nieuw voelen. ‘Oh, weer een boot. Weer drenkelingen.’ Bijna alsof het me verveelt.

Oh, weer een boot. Weer drenkelingen.

Als er íets gruwelijk is, is dat het wel: dat ik mat ben geworden voor de pijn en het onrecht van andere mensen. Hoe bizar is het dat zoveel mensen geen andere uitweg zien dan de zee. En niet om er triomfantelijk doorheen te kunnen lopen - zoals de Israëlieten toen zij uit Egypte vluchtten - maar met een enorm risico om verzwolgen te worden door de golven. Ik wil het wel tegen mezelf schreeuwen: ‘ZIE JE HET DAN NIET? Er verdrinken mensen in de zee waar jij met je nieuwe bikini vrolijk een duik in neemt...!’

Al wekenlang probeer ik mezelf eraan te herinneren nu écht geld te geven aan een club die vluchtelingen helpt. Maar steeds winnen vermoeidheid, social media, BEAM, mijn vrienden of andere luxe het van deze belangrijke gedachte.

Zoals je merkt, probeer ik mezelf wakker te schudden. Ik wil blijven zien dat er onrecht is waar we tegen moeten strijden. Ik wil me blijven realiseren dat al die vluchtelingen ook mensen van vlees en bloed zijn, mensen met families en een thuis. Want dit kan zo niet langer (en kon eigenlijk nooit al). Maar ik vind het moeilijk om mijn eigen ogen geopend te houden voor dit onrecht. Langzaam dut ik in. Vechten tegen de slaap, vind ik moeilijk.

Wil jij me confronteren?

Wil jij mij wakker houden? Confronteer me met verhalen. Trek me mee naar demonstraties. Stuur het rekeningnummer van een hulporganisatie. Nodig me uit voor de Nacht van de Vluchteling (dit jaar van 11 op 12 september). Vertel me welke politieke partij oprecht plannen maakt om dit vluchtelingenprobleem op te lossen. Herinner me dat ik bepaalde spullen kan doneren in plaats van weg kan gooien. Wijs me op Gods liefde en kracht, als ik het zelf weer eens vergeten ben. Houd me wakker. Dan probeer ik – bijvoorbeeld met deze column - hetzelfde te doen voor jou, oké?