Sofie (21) was boos op God: “Ik wilde acht jaar geen contact met hem”

“Mijn moeder is overleden toen ik anderhalf jaar oud was. Ondanks dat ik haar nooit heb gekend, heb ik wel het gevoel dat ik weet wie zij was. Dit komt door het boek dat mijn ouders voor mij hebben geschreven. Op het moment dat mijn moeder hoorde dat zij de botkanker in haar lichaam niet zou overleven, wilde ze dat ik haar nog wel zou leren kennen. Ik kreeg een boek met heel veel informatie, zoals haar hobby’s, favoriete vakantiebestemmingen en zelfs een persoonlijke brief voor mij. Hier ben ik heel erg dankbaar voor en ik krijg daardoor soms het gevoel dat mijn moeder nog bij ons woont.”

Boos op God

“Ik ben gelovig opgevoed, maar rond mijn twaalfde begon het tot mij door te dringen wat er met mijn moeder was gebeurd. In die periode was mijn opa ook ziek en ging ik nadenken over al het leed in de wereld. Het werd mij allemaal te veel: ik voelde erg veel woede en onbegrip naar God toe. Ik dacht: als hij op deze manier mensen wegneemt en leed in de wereld gewoon laat gebeuren, dan hoef ik even geen contact meer met hem. Ik ben altijd blijven geloven dat hij bestaat en dat hij er voor mijn naasten is. Maar vanaf dat moment tot mijn twintigste accepteerde ik dat God er niet voor mij was. Ik heb al die tijd wel geloofd in de kracht van liefde, maar ik realiseerde me toen nog niet dat God liefde is. Dat ontdekte ik tijdens mijn stage.”

Verkeerde keuze?

“Voor mijn studie zou ik stage gaan lopen in Griekenland. Ik had alles geregeld, maar lastminute werd dit zonder goede reden afgezegd. Ik baalde erg, maar had ondertussen bij twee bedrijven in Nederland gesolliciteerd. Een leek erg op de stage in Griekenland en de ander vond ik minder leuk. Intuïtief koos ik voor de stage die het minste bij me paste. Later kwam ik erachter waarom ik dit deed."

Eerste stagedag

“Op mijn eerste dag kreeg ik een rondleiding op mijn stageplek. Ook kreeg ik het gebouw van de buren te zien. Dit was een kerkgebouw waar een christelijke community in zat. Het stagebedrijf werkte veel met deze mensen samen. Tijdens de rondleiding werd verteld dat de kerk vroeger een nachtclub met een cocktailbar was geweest. Toen ik de naam van de club hoorde, realiseerde ik mij dat dat de club was waar mijn vader als twintiger had gewerkt. Hij had mij ooit verteld dat mijn moeder daar vaak heen kwam met vriendinnen. Zo hadden zij elkaar ook leren kennen. Dit was voor mij heel bijzonder, want ik heb mijn moeder nooit gekend.”

Ik was zelf niet in staat om naar God toe te gaan

“Ik zag voor me hoe mijn moeder door de zaal had gedanst. Het idee dat ik door dezelfde deuren liep als zij, bracht mij dichter bij haar dan ooit. Ik realiseerde mij toen dat de keuze voor deze stage gestuurd was door God. Ik kon niet voor die andere stages gaan, want dan had ik dit niet meegemaakt. Hierdoor voelde ik dat God mij naar hem toe wilde trekken, omdat ik zelf niet meer in staat was geweest om naar hem toe te gaan.”

Gods plan

“Ondanks het besef dat God een plan met mij had, was mijn relatie met hem niet direct hersteld. Nadat ik al een tijdje bij het stagebedrijf werkte, nodigde een vrouw uit de community mij uit om mee naar haar kerk te gaan. Ik wilde mijn band met God al langere tijd weer opbouwen, maar durfde dat steeds niet. Ik had geen idee wat zijn reactie zou zijn op onze gebroken relatie.

Uiteindelijk ben ik verschillende keren het gebouw van de community ingegaan wanneer er niemand was. Dan zat ik alleen, in een lege kerkzaal, te luisteren naar een preek. Terwijl ik daar zat, kwam alle opgekropte woede van de afgelopen jaren naar boven: ik huilde en ik wilde schreeuwen. Ik deed dit totdat ik voor mijn gevoel alles eruit had gegooid. Dit was het keerpunt in mijn relatie met God. Door de liefdevolle woorden in de preken, wist ik dat God niet boos was. Hij wist allang dat dit allemaal zo zou lopen."

Relatie hersteld?

Nu mijn gebroken relatie met God herstelt is, ervaar ik een enorme vrijheid. Wat Jezus heeft gedaan, door te sterven aan het kruis, heeft mij vrijgekocht. Ik voel me vrij om te doen wat ik wil en ik hoef niet meer bang te zijn voor wat andere mensen denken of zeggen. Hier groei ik nog steeds in, maar ik voel dat het door mijn geloof steeds groter wordt. Op dit moment ben ik niet aangesloten bij een vaste gemeente. Wanneer ik bij een kerk blijf, heb ik het gevoel dat er een bepaalde stempel op mij wordt gedrukt. Ik wil juist overal rondkijken en openstaan voor elke geloofsstroming. Mijn geloof voelt door deze vrijheid sterker dan ooit. Ik volg mijn hart en daarmee ook God, want hij woont in mij.”

BEAM Worshipband-drummer Joël: “Wanneer ik Hem aanbid, komt er een lach op Zijn gezicht”