Anne zegt sorry tegen iedereen die zich niet thuisvoelt in de kerk

Tekst:

Dit is voor Leon uit #BOOS
Dit is voor Jeangu Macrooy
Dit is voor Robbert Rodenburg
Dit is voor iedereen die niet mocht zijn wie hij of zij of hen wilde zijn
Dit is voor iedereen die zich niet geaccepteerd voelt in de kerk.

Sorry.
Het spijt me.
Ik liet me leiden door mijn vrijheid.
Ik vond mijn eigen waarheid belangrijker dan jouw werkelijkheid.
Ik vond mijn kerkelijk feit belangrijker dan jouw menselijkheid.
Ik vond duidelijkheid belangrijker dan vriendelijkheid.
Ik dacht alleen aan mezelf.

Sorry dat we niet naar je luisterden,
dat we boze woorden fluisterden,
of zelfs schreeuwen,
niet alleen nu, maar al voor eeuwen.
Zo lang vast in onze eigen gedachten
en jou lieten ondersneeuwen in onze verachting,
dat we dachten dat we door goddelijke krachten jou konden verstoten,
alleen omdat we daarin geloofden.
We keken niet verder dan onze neus lang was
en onze wetgeving af was.
We luisterden nooit echt naar jou.

We zeggen: ‘je mag wel homo zijn,
maar niet homo doen’.
Maar waar ligt die lijn?
Het is alleen uiterlijke schijn
en we redeneerden vanuit ons eigen brein
en we deden jou daarmee pijn.
Sorry dat we zo blind konden zijn.
En ik schaam me,
want ik zei vaker amen dan sorry.
Ik zei: ‘God brengt samen!’
Maar met grote glas-in-lood ramen
sloot ik je buiten.
Ik dacht te kunnen besluiten
hoe jij je moest uiten
en als ik op weerstand stuitte,
dan wees ik naar die ruiten,
dan wees ik naar de Bijbel
en riep ik luid en duidelijk dat God het zo wilde.
Ik kon mijn ogen sluiten
voor alles wat jou killde.
Totdat je verstilde
en ik tevreden was in die stilte.

Sorry dat ik in de naam van een God,
gooi met mijn eigen gebod.
Dat we de vrijheid van meningsuiting zo erg misbruiken
en daarmee alle deuren sluiten.
Met onze vrijheid beperken we jou zijn en uiten.
Met onze vrijheid nemen we besluiten
waarmee we vooral zelf kunnen blijven fluiten.
Fluitend het leven door om ons maar niet te hoeven storen
aan hen die we niet horen.
We bouwen muren van wetten
zonder op jou te letten.
We gebruiken dure woorden
en doen ons voor als nette doktoren
die de waarheid gevonden hebben.
BUT WE DON’T.
We denken te zitten op een troon
terwijl we inrijden op PowNed.
We denken aan een hemels loon
terwijl we mensen honen
en dat we jou niet bij ons laten wonen,
dat is met dwaasheid gekroond.

Sorry.
Het spijt me.
En je hoeft me niet te begrijpen,
want ik zat fout.
Ik wil ook niet dat je van me houdt,
want ik zat fout.

Dit zijn geen smoes-excuses of slimme trucjes,
ik wil je gewoon laten weten dat je gelijk hebt.
Jij bent mijn gelijke
en ik had me met jou moeten verrijken.

Sorry,
voor wat wij, christenen, doen.

TEKST: Anne Doornkamp