COLUMN: Seksgeklets aan de keukentafel
Op mijn middelbare school ging het vaak over seks. Erg vaak. Mijn vrienden maakten er zoveel grapjes en opmerkingen over, dat het leek alsof ze allemaal expert waren. Dit riep veel vragen bij mij op, gewoon over praktische seksdingen: Hoe moet je eigenlijk seksen? Wat is anticonceptie en welke soorten zijn er? Mag je als christen masturberen? Als ik dit soort vragen aan mijn vrienden stelde, dan deden ze er ongemakkelijk over of lachten ze me uit. Ik begon aan mezelf te twijfelen: interesseert seks me te veel? Is het raar dat ik dingen nog niet weet?
Thuis was het tegenovergestelde waar: we praatten eigenlijk weinig over seks. In ieder geval niet op het initiatief van mijn ouders. Mijn moeder vond het lastig in te schatten wanneer het moment juist was om te praten over … nou ja, je weet wel. Best begrijpelijk, want niet ieder kind zit erop te wachten dat je preutse ouders een PowerPointpresentatie houden om alles eens even haarfijn uit te leggen. Ik ook niet. Maar … Ik liep dus wel nog steeds rond met mijn vragen en nieuwsgierigheid.
Mijn vader lachtte niet zoals mijn vrienden dat deden. Dat gaf me een fijn gevoel
En toen kwam de dag waarop ik voor het eerst het woord ‘dildo’ hoorde. Ik was dertien jaar en mijn vrienden en vriendinnen op school vonden het heel grappig dat ik niet wist wat dat was. Omdat zij het niet aan mij wilden uitleggen, besloot ik naar de docent te gaan. Dat was het moment waarop mijn nieuwsgierigheid het won van de ongemakkelijkheid. Die zag dat gesprek echter niet zitten en stuurde me wijselijk door naar mijn ouders. Mijn vader haalde mij op van het station en onderweg naar huis hield de dildo-vraag me nog steeds bezig. Ik besloot de knop in mijn hoofd om te zetten, mijn schaamte opzij te schuiven en de vraag gewoon te droppen. Ik was benieuwd hoe hij zou reageren en of ik eindelijk antwoord op mijn vraag zou krijgen. Mijn vader leek eerst wat verrast en verbaasd, maar gaf daarna wel antwoord. Tot mijn verbazing lachte hij niet zoals mijn vrienden dat deden, maar nam hij me serieus. Dat vond ik fijn en gaf me een vertrouwd gevoel.
Bij mijn ouders mag er over zoenen, piemels, zelfbevrediging en de rest gegiecheld worden, maar schaamte is echt niet nodig!
Nu weet visite niet wat ze meemaken als ik weer eens een smeuïg verhaal vertel of een van mijn seksvragen eruit gooi tijdens de thee. Wat ben ik blij dat het gesprek bij ons thuis gewoon gevoerd mag worden. Dat ik mede daardoor heb mogen ontdekken dat seksualiteit deel is van wie ik ben en dat het er mag zijn. En … Mijn ouders zijn tenminste de échte experts (I mean: ze hebben mij verwekt. Iewl, haha). Ja, er mag over zoenen, piemels, zelfbevrediging en de rest gegiecheld worden, maar schaamte is echt niet nodig. Doordat ik bij mijn ouders een veilige plek vond om al mijn vragen te stellen, maak ik nu veel bewustere keuzes in relaties, liefde en seksualiteit.
Deze column en véél meer verhalen lees je in het nieuwste BEAM Magazine. Word lid en ontvang 'm 4 keer per jaar of vraag een gratis proefnummer aan.
Beeld: Willem Jan de Bruin
Geschreven door
Thamara
