Pieternel dient God met gebarentaal: “Eén gebaar zegt meer dan duizend woorden"

“Op mijn 19^e heb ik een EH-basisjaar gevolgd om erachter te komen wat ik wilde met mijn leven. Tijdens dat jaar kwam ik erachter dat ik taal en cultuur enorm interessant vind en heb ik gekozen om het jaar daarna de docentenopleiding gebarentaal te volgen. Op die manier kan ik mensen gebarentaal aanleren en zelf ook communiceren met mensen die doof zijn.”

Passie

“Een aantal jaar geleden kreeg ik in de kerk een brochure in mijn hand gedrukt van Wycliffe. Dit is een wereldwijde organisatie die het mogelijk wil maken om de Bijbel in elke taal te vertalen. In de brochure stond dat ze iemand zochten die deel uit wilde maken van een team van dove mensen om de Bijbel in hun gebarentaal te maken.”

Eén gebaar zegt meer dan duizend woorden

“Zo kwamen twee van mijn interesses bij elkaar: de Bijbel en gebarentaal. Ik wilde meer van de Bijbel leren en gebarentaal is echt mijn passie. Bij gebarentaal spreek je namelijk met veel meer emotie, dat ligt dichterbij mijn hart dan spreken. Eén gebaar zegt voor mij meer dan duizend woorden."

Groeiend verlangen

“Toch duurde het maar liefst acht jaar voordat ik de stap nam om te solliciteren bij Wycliffe. Die stap nam ik in geloof: als God dit als plan had voor mijn leven, dan zou ik worden aangenomen. Een tijdje later hoorde ik dat ik was aangenomen en begon er een nieuw avontuur.”

Voorbereiding op de toekomst

“Via Wycliffe volg ik nu eerst een trainingsjaar in Roemenië van Global Sign Language Team, zodat de organisatie samen met mij kan kijken welke functie het best bij me past. In Roemenië krijg ik nu vaardigheden aangeleerd die me helpen bij mijn toekomstige werkzaamheden. Ik zal later wel vaker op verschillende plekken op de wereld zijn voor Wycliffe. Het is geen baan waar ik geld mee verdien, maar ik zie dat God voorziet. Er zijn namelijk mensen die mij financieel ondersteunen door giften. Door hen kan ik dit werk doen, daar ben ik heel dankbaar voor.”

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Uitzicht op het dorpje Suncuius waar Pieternel verblijft.

Nieuw land

“Aan het begin vond ik het best spannend om in een nieuw land te zijn. Je hebt natuurlijk geen idee hoe de cultuur precies is, totdat je er zelf bent. Ik moet de taal en de mensen om me heen leren kennen. Ik weet nog dat tegen God zei: “Heer, ik hoop dat de mensen hier niet al te serieus zijn, want ik heb luchtigheid nodig.” De eerste keer dat ik naar de dovenkerkgemeenschap ging, waren er al meteen mensen die grappen maakten. Er was bijvoorbeeld iemand die vroeg of ik wiet had meegenomen, omdat dat zo typisch Nederlands is en er was iemand die het gebaar voor goedenavond maakte, terwijl het middag was. Ik was zo blij met die humor en luchtigheid en voelde me meteen thuis in hun gemeenschap.”

Vriendschap

“Ook heb ik vriendschappen opgebouwd. Ik vroeg God bijvoorbeeld om een goede vriendin van mijn leeftijd. Hij heeft dat gebed verhoord, want ik heb nu een hele goede vriendin hier van mijn leeftijd waarmee ik enorm goed klik. Ik leer heel veel van haar en zie haar echt als een zegen in mijn leven.”

Ik zei tegen God dat ik niet alleen kon zijn

“Tijdens de lockdown hier in Roemenië voelde ik me best eenzaam. We mochten twee maanden lang alleen naar buiten met een speciaal formulier. Ik zei tegen God dat ik niet zolang alleen kon zijn. Hij weet dat ik mensen om me heen nodig heb. In die tijd heb ik hele waardevolle gesprekken met mijn buurvrouw gehad. Met haar praatte ik bijvoorbeeld over de verschillen in onze culturen. Ook zijn we beiden dol op bakken, dus dat deden we veel. Nu we weer gewoon onze dagelijkse werkzaamheden kunnen doen, zien we elkaar nog steeds veel. Ze is echt een goede vriendin van me geworden.”

Pieternel en haar buurvrouw hebben een vriendschap opgebouwd tijdens de lockdown.

Bijbelstudie

“Hier in Roemenië leer ik ook veel meer over de Bijbel. Ik ga bijvoorbeeld naar een Bijbelstudie voor doven. Daar nemen we een stuk uit de Bijbel dat in gebarentaal proberen te vertellen. Op die manier blijven we dichtbij hetgeen dat in de Bijbel staat. Een groot verschil met de Bijbelstudies die ik in Nederland deed. Daar probeerden we de Bijbelverzen te begrijpen door middel van boekjes die het stuk uitlegden. Op die manier verloor ik soms ik de focus op de Bijbel. In Roemenië heb ik die focus weer teruggevonden doordat we in gebarentaal over het Bijbeldeel spreken. Mijn geloof en Bijbelkennis is hier zo enorm gegroeid.”

Ik vertrouw op God en Zijn plan voor mij

“Over een paar maanden zit mijn tijd er hier op en weet ik welke functie ik mag uitoefenen voor Wycliffe. Ik vertrouw erop dat God mij stuurt waar hij me wil hebben en dat hij mij daarvoor voorbereid. Voor nu geniet ik van alles dat hij me hier in Roemenië geeft en van wat Hij me leert in deze tijd.”

#ikkiesvoorjezus is een rubriek waarin we getuigenissen van jongeren delen om jou te inspireren in je geloof en te laten zien hoe andere jongeren God in hun leven ervaren. Zelf een (bijzondere) getuigenis? Mail ons via beamredactie@eo.nl of dm op www.instagram.com/eobeam

Wil je meer weten van Pieternel en haar werkzaamheden in Roemenië? Check het hier!