GASTCOLUMN: Heb ik naast de kerstboom ruimte voor Jezus?

Eind december in 2018 liep ik bij Amsterdam Bijlmer Arena. Door de stationshal klonk: It's beginning to look a lot like Christmas, everywhere you go! Reclames schreeuwden de meest fantastische oneliners naar me. Maak dit jaar onvergetelijk, stel nu jouw kerstinterieur samen!’ Al lopend ving ik een discussie op over het befaamde kerstdiner. De vrouw in kwestie was uitgekeken op de kalkoen en wilde vegabiefstuk proberen, maar haar man had geen zin in ‘vegetarisch gedoe’. Vervolgens realiseerde ze zich dat de tafel thuis te klein was voor alle gasten. De kerststress op schaal van 1 tot 10? Een 10+.

Jezus op reclamescherm

Voor een concertzaal stond ik stil. Daar zag ik Jezus op een reclamescherm. Een uitnodiging voor de kerstdienst van Hillsong Church. De Here Jezus. Prominent aanwezig op een plein met drukke zakenmensen, verwoede kerstdinerdiscussies en kerststress. Niemand keek naar Hem. Daar stond ik dan.

Hoe druk kunnen we zijn met het creëren van een perfecte kerst en ons jaarlijkse (vr)eetfestijn? Hoe druk kunnen we ons maken om scheefgegroeide fijnsparren en vergeten kerstcadeaus? Wat doen die kerstdiscussies en santa songs er nog toe? Als je beseft dat Jezus Zijn hemelse huis verliet om jou een eeuwig Thuis te geven?

Hij werd mens. Kwetsbaar en klein. Geboren in een donkere wereld om licht, redding en hoop te brengen. Wat maakt dat interieur van je kersthuis en die prullaria nog uit als het eigenlijk draait om iets anders, om Iemand anders?

Hekel aan kerst

Ik heb een hekel aan kerstprullaria, maar ik heb ook een hekel aan voorbijgaan aan de essentie van kerst. Toch doe ik er zelf net zo hard aan mee. Elk jaar als mijn gezinsleden een kerstboom uitzoeken, laat ik me horen: “Niet te groot, niet sprieterig en al helemaal niet scheef, want dan moet ik mij er weken aan ergeren.” Ook ik wil dat het kerstdiner op rolletjes loopt. Dat de tiramisu niet instort en mijn kerstoutfit bij elkaar past. Ik moet mezelf blijven herinneren aan de essentie van kerst. Jezus verliet Zijn huis om ons een Thuis te geven. Midden in ons vaak zo lelijke, vieze, donkere bestaan kwam Hij naar ons toe. Hij had ruimte in Zijn hart voor jou en mij. Heb ik ruimte in mijn huis? Geef ik Jezus een ereplaats aan het kerstdiner?

Durf ik Hem binnen te laten in de verborgen, stoffige kamers van mijn hart? Durf ik alles aan Hem te geven, ook als ik er een zooitje van hebt gemaakt? Als de kerststress weer oplaait, wil ik tegen mezelf zeggen: “Maak ruimte in je huis, gooi die prullaria de deur uit. Nodig Jezus uit als eregast. Hij wil niets liever.”

TEKST: Iris Molenaar