Jesse worstelde met zijn geloof: "Ik zong dan zachtjes het Onze Vader"

Geef ons heden ons dagelijks brood

“Voor mij gaat deze bede vooral over dankbaar zijn. Niet jaloers zijn op anderen, maar tevreden. Thuis baden we altijd een kort gebed voor het eten. Op een gegeven moment is dat eruit gegaan. Nu houden we een moment stilte voor de maaltijd. Ik dank dan voor mijn eten en vraag of God het wil zegenen. Maar als ik met niet-gelovige vrienden in een restaurant zit, vind ik dat lastig. Ik zou willen dat ik dan om stilte zou durven vragen, maar ik doe dat niet. Best gek, want op een startzondag in de kerk heb ik weleens een praatje gehouden over christelijke voetballers die uitkomen voor hun geloof. Ik zei tegen de jongeren dat zij dat ook zouden moeten doen.”

En vergeef ons onze schulden

“Iedereen weet hoe lastig het is om te vergeven, en we vinden het vaak fijn als het niet hoeft. Toch vragen we dit van God. Het mooie van Hem is: Hij vergeeft, wat we ook hebben gedaan. Maar deze bede geeft onszelf meteen ook een opdracht: wij moeten mensen vergeven die ons pijn hebben gedaan. Ik doe weleens dingen waarvan ik later denk: dit is niet wat God van mij verwachtte. Dan voel ik me schuldig. In een preek ging het er een keer over dat God wil vergeven. Ik worstelde daar juist mee, en na die woorden voelde ik echt opluchting.

Als je netjes leeft en je geeft ieder het zijne, heb je dan ook vergeving van schulden nodig? Een moeilijke vraag. Komen mensen die niet geloven in de hemel? Mijn vriendin, die zelf niet gelovig is, heeft me dat weleens gevraagd. Ik heb daar geen antwoord op. Ik merk wel dat ik juist met haar diepe gesprekken heb over het geloof. Ik vind het mooi als mensen geloven in bekering, dat dat nodig is. Zelf heb ik dat niet zo. Heel veel mensen zijn niet met het geloof opgevoed. Hoe moeten die de weg naar God vinden? In mijn klas hebben de meeste kinderen geen idee wat geloof in God is. Ik hoop dat zij ook in de hemel mogen komen. Of je nu wel of niet gelooft, God vindt het volgens mij vooral belangrijk dat je een goed mens bent, geliefd bij anderen.

Sinds ik vlogs maak voor het YouTube-kanaal van de Kruiskerk word ik vaker aangesproken op mijn geloof. Ik voetbal op vrij hoog niveau bij Sparta Nijkerk. Mensen combineren dat niet meteen met geloven en naar de kerk gaan.”

Gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren

“Waarom vergeven we elkaar niet gewoon, waarom gaan we hier zo lang over door? Dat denk ik weleens als ik ruzie maak met mijn vriendin. Voor mij is vergeven makkelijker geworden omdat ik zelf ook graag vergeving van God wil ontvangen.

Wanneer je onrechtvaardig behandeld wordt, mag je volgens mij wel zeggen waar het op staat. Als je in het voetbal iets wilt bereiken moet je niet over je heen laten lopen.”

En leid ons niet in verzoeking

“Als mijn broers en ik vroeger tijdens het bijbellezen na het eten zaten te klieren, zei mijn moeder altijd: ‘Je weet waarom je dat doet hè. Dat is de duivel. Laat die verzoeking niet toe!’ Dat ben ik niet meer vergeten. Dat boze, dat zit in je, en dat kan eruit komen. Noemt de Bijbel dat ‘de oude en de nieuwe mens’? Ja, daar identificeer ik me wel mee. Dat je gedachten hebt waarvan je later denkt: ik heb er spijt van.

Ik ben nu actiever in de kerk dan vroeger. Dat zorgt dat ik ook meer betrokken ben. Je schuift de kerk minder makkelijk van je af – je blijft bijvoorbeeld niet zondagsmorgens in bed liggen. Ik wil er graag bij zijn omdat ik zelf ook iets doe.”

Maar verlos ons van de boze

“Ik denk hier meer aan ‘verkeerde dingen’ dan aan iets concreets. De Bijbel spreekt er wel concreet over inderdaad, over de duivel die rondgaat als een brullende leeuw. Er gebeuren ook veel slechte dingen in de wereld. Aanslagen, het coronavirus … Sommige mensen zeggen dat ze het daarom lastig vinden om te geloven. Ik denk dan eerder: er moet buiten God gewoon iets slechts zijn wat dit veroorzaakt. Dat is dan die brullende leeuw.

Een poosje geleden overleed mijn oma. Dan kun je ook denken: waarom moest dit gebeuren? Maar ik ging in diezelfde week mee met een kamp van de kerk. Ik moest huilen. Een van mijn vrienden vertelde me toen iets over dingen die hem ook verdrietig maakten. Daardoor zijn we dichter bij elkaar gekomen. Ik denk heel vaak terug aan dat moment met die vriend. De dood is iets slechts, maar het is wel mooi dat God er ook goede dingen uit kan geven.”

TEKST: Auke Schouwstra

Dit verhaal komt uit Petrus Magazine. Lid worden? Dat kan hier!