Harm zag het leven niet meer zitten: 'God heeft me bij het spoor weggehaald'

“Het ging eigenlijk best goed met me. School ging lekker, ik had een vriendin en ik sportte daarnaast nog. Ik weet niet wat er gebeurde, maar langzamerhand ging het slechter. Aan het begin was het alleen nog maar een gevoel. Ik had geen zin meer in mijn aankomende week. Daarna ging ik snel achteruit. Op de een of andere manier voelde pijn goed, dus ik begon mezelf te beschadigen. Ik zocht muziek die daarbij paste. Dat ging over doodswensen en suïcidale gedachten.”

Bergafwaarts

“Ik weet nog dat ik mezelf op het moment van de zelfbeschadiging goed voelde. De pijn voelde goed. Toch merkte ik ook wel dat het slecht met me ging. Ik zonderde me af van iedereen, zat 24/7 op mijn kamer en luisterde non-stop heavy-metal muziek met heftige teksten. De eenzaamheid deed pijn. Mijn vriendin en ouders merkten wel aan me dat het niet goed ging, maar ik praatte er niet over met ze.

Op een gegeven moment zag ik het niet meer zitten. Het leven voelde ondragelijk en ik wilde dat het over was. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: Nou, ik heb vanavond training en daarna is het goed geweest. Ik had een rustige plek aan het spoor gekozen waar ik niemand zou kunnen tegenkomen die me kende. Hier zou mijn verhaal eindigen. Opeens hoorde ik een stem. Ik onderbrak mijn plan om te kijken waar de stem vandaan kon komen. Precies op het moment dat ik was afgeleid, kwam er een trein voorbijrijden. Hierna wijzigde ik mijn plan en ben ik terug naar huis gelopen.”

Ik zei 'ja' tegen de kerk, want al het andere had ik al geprobeerd en niks hielp..

“Eenmaal thuis kreeg ik een appje van een vriend die regelmatig naar de kerk ging. In het appje stond: 'Je vriendin vertelde me hoe het met je gaat en hoe je je voelt. Wil je een keer mee naar de kerk?'. Ik twijfelde heel erg. De kerk kende ik van vroeger. Ik ging naar een katholieke kerk waar ik was gedoopt en communie had gedaan. Toch heb ik ‘ja’ gezegd, want ik had, voor mijn gevoel, alles al geprobeerd om me beter te voelen en niks hielp.

Die avond heb ik met die vriend zo’n vier uur een gesprek gehad over het geloof. Het ging over wie God was en welke rol Jezus speelde. Later op die avond ben ik op mijn knieën gegaan voor God en heb ik mijn leven aan hem gegeven. De zondag erna zat ik in de kerk en een jaar later liet ik me dopen."

“Achteraf gezien weet ik dat het God was die me riep op die bewuste avond op het spoor. Er was helemaal niemand op het moment dat ik om me heen keek en rondliep om erachter te komen wie me riep. Vanaf het moment dat ik mijn leven aan God gaf, ging het echt een stuk beter met me. Ik had weer zin om dingen te doen en ben ook per direct gestopt met mezelf beschadigen. Ik voelde dat Hij bij me was. Als ik Hem zou toelaten, zou Hij me leiden.”

Als nieuw

“Ik ben zo anders dan een paar jaar geleden. Mensen kunnen dat ook aan me zien. We hadden bijvoorbeeld op de jeugdgroep van de kerk waar ik bij zit, een avond waar we een A4’tje voor elkaar moesten invullen. Je moest opschrijven hoe je de ander zag en een compliment geven. Op mijn A4’tje stond: “De Harm van nu ten opzichte van de Harm uit 2017 is de grootste verandering ooit.” Dat klopt denk ik wel. Ik ging van zwaar depressief naar een niet-depressieve volgeling van Jezus. Ook nu zie ik daar de uitwerking van. Qua kleding en uiterlijk ben ik nog steeds hetzelfde als toen, maar aan de binnenkant ben ik als nieuw. Ik luister bijvoorbeeld ook nog steeds heavy metalmuziek, maar nu zoek ik de nummers uit op tekst.

Mijn doop was een heel speciaal moment voor mij. Ik voelde Zijn aanwezigheid heel sterk. Die voel ik nu nog steeds. Daarom denk ik ook dat ik nooit meer zo depressief of suïcidaal word. Ik ben er voor mezelf van overtuigd geraakt dat waar God is, depressieve gedachten in mijn hoofd geen plaats meer hebben!”

Loop jij rond met gedachten over zelfdoding? Neem contact op met Stichting 113 Zelfmoordpreventie (0900 0113 en 113.nl).

Zouden christenen niet depressief moeten zijn? BEAM redacteur Wilke schreef daar een mooie column over. Klik hier om deze te lezen!