Albertine (19) blogt over haar depressie: “Sommige mensen zien depressiviteit als iets duivels”

“Rond de derde van de middelbare begon ik minder van het leven te genieten. Ik kreeg woede-aanvallen en negatieve gedachten. In de vierde liep ik helemaal vast en moest ik naar de psychiater. Na een paar onderzoeken, stelde hij vast dat ik ziek was. Ik kreeg medicijnen en therapie.”

“Wanneer ik depressief was, voelde ik me heel negatief en somber. Ik wilde ook met vriendinnen afspreken en plezier hebben, maar ik kon het niet opbrengen om uit bed te komen en mee te gaan. Ik zag dat als een stukje van mijn pubertijd die ik had gemist en daar kon ik heel boos op worden.”

God is er niet voor mij

“Tijdens die woede-aanvallen verloor ik de controle over mezelf. Intense boosheid en verdriet liepen door elkaar heen. Door die onmacht ging ik dommere dingen doen, zoals mezelf pijn doen om rustiger te worden. Die macht verliezen is iets heel engs. Ik had dan het gevoel alsof ik van een afstandje naar mezelf aan het kijken was. Het enige dat ik toen zag, was een klein hulpeloos meisje dat niks kon.”

Waarom maakt U me niet rustig?

“Ik heb altijd in God geloofd, maar juist op die momenten miste ik Hem zo erg. Ik voelde me zo alleen en ik kon dan heel boos op hem worden. ‘Waarom maakt u me niet rustig en waarom voel ik me zo?’ Ik begreep niet waarom Hij niet ingreep. Hoe hard ik ook om hulp riep, ik was weer de fout ingegaan.”

Talent

“Tijdens mijn zware depressiedagen heb ik veel gedichten geschreven en een dagboek bijgehouden. Ik probeerde mijn gevoel te omschrijven en dat hielp me. Als ik dan merkte dat mijn vriendinnen me niet begrepen, liet ik ze mijn gedichten lezen. Ze konden het niet voelen, maar ze vonden de beschrijving wel duidelijk. De gedichten heb ik ook laten lezen aan andere mensen die depressief waren. Zij lieten weten dat dit precies was wat zij ook voelden, maar nooit hadden kunnen verwoorden. Het gaf hen veel rust, doordat ze ineens wisten wat ze voelden.”

Door mijn gedichten voelen mensen met een depressie zich begrepen

“Zo kreeg ik langzaam het idee dat ik een talent had, waardoor ik gevoel kon omschrijven. Dat talent kon ik gebruiken om anderen te helpen. Ik merk dat veel mensen in een depressie zich alleen voelen. Ze worden niet begrepen en dat is lastig. Mijn gedichten en verhalen konden die mensen helpen. Ook mensen die iemand met een depressie kennen, kunnen zo een idee krijgen van wat er in zo’n iemand omgaat.”

De weg naar herstel

“Stukje bij beetje sloeg de medicatie aan en begon ik me beter te voelen. Ik startte met de opleiding Welzijn om zo anderen te helpen die mentale problemen hebben. Tijdens mijn stage werk ik met mensen die verslaafd zijn, een depressie hebben of zien het leven niet meer zitten. Doordat ik zelf heb meegemaakt hoe dat voelt, sta ik dichter bij de bewoners. Ik merk dat de bewoners het fijn vinden om begrepen te worden.”

Taboe

“In mijn kerk heb ik de ruimte gemist om te praten over depressie. Ik ken meerdere jongeren die depressief waren, maar we leken alleen te strijden in ons gevecht. Ik zie liever dat de kerk ons hierbij helpt.

Sommige mensen zien een depressie als iets duivels

"Ook waren er mensen, buiten mijn kerk, die dachten dat mijn depressie iets duivels of slechts was. Ik zou willen dat deze mensen inzien dat depressie iets is dat veel jongeren overkomt en dat God je er juist bij kan helpen. Hoe kan je samen met God een depressie overwinnen als je het gevoel hebt dat hij ver weg is? Ik wil jongeren die het hier lastig mee hebben, laten zien dat God er echt kan zijn in zo’n periode en hoe hij dat bij mij heeft gedaan.”

Bevestiging

“Een paar maanden geleden kreeg ik bevestiging van God om iets te doen met mijn gedichten en verhalen. Tijdens een bijeenkomst werd er voor mij gebeden door een vrouw. Ze zei dat ik talenten had gekregen en dat ze het idee had dat God wilde vertellen dat ik wat ik had geleerd kon gebruiken om andere jongeren te helpen.”

“Dat was zo bijzonder, want ik had haar niets vertelt over mijn talent. Ik wilde mijn verhaal delen door erover te schrijven, maar die drempel was te hoog. Ik was bijvoorbeeld al meerdere keren begonnen met gedichten en een blog, maar ik zette nooit door. Nu had iemand die ik niet kende gezegd dat ik moest doorzetten. Dat gaf me zoveel bevestiging dat ik nu blog over mijn depressie.”

Blog

“Ik deel mijn verhaal over zowel de depressieve kant als het positieve deel van het leven. Mensen met depressie kunnen elkaar bevestigen in negatieve gevoelens, waardoor je nog negatiever denkt. Toch is het juist belangrijk om iemand te laten zien dat het beter kan. De eerste blog die ik heb gepost, gaat daarom over het najagen van mijn dromen. Hoe moeilijk dat was, maar ook hoe het nu is. Ik geef tips over wat ik heb geleerd en hoe ik het heb gedaan. Begrip oproepen, maar ook laten zien dat het beter kan en gaat. Ik kan mijn zware periode gebruiken voor iets goeds en dat maakt me heel blij.”

Ben je benieuwd naar Albertine haar blog? Je checkt hem hier!