COLUMN: "Ben jij wel een echte christen?"

Ik snap de vraag en denk dat het ook fantastisch is als mensen in al hun teksten over hun geloof spreken. Denk alleen dat iedereen een andere functie heeft om God te laten zien op deze wereld. De ene doet dat in daden, de ander in woorden. Weer een ander spreekt over God tijdens hun daden of laat Hem zien tussen de regels van hun levensteksten. Ik voel me senang bij dat laatste.⁠
⁠
Ik heb veel niet-christelijke vrienden/lezers en merk dat ik mensen afschrik als ik veel kerkelijke taal gebruik in mijn teksten. Daarnaast ben ik ook niet-christelijk opgevoed (link in bio) en ben ik die taal niet helemaal machtig. Dingen als ‘het bloed van het lam’ of ‘ik heb het op mijn hart’ zijn wel tot mijn oren, maar niet tot mijn taalgebruik doorgedrongen. En ik denk dat dat oké is. Ik wil door volledig open en eerlijk te zijn over mijn leven - door altijd eerst naar mijn eigen oogbalk te kijken (zie, ik ken de taal wel een beetje) – iets van Gods liefde laten zien. Ook aan mensen die zich niet direct gelovig noemen.⁠

Als er dan naar mijn inspiratiebron gevraagd wordt, verwijs ik met liefde naar Jezus. Ik wil net zoals Hem worden, en al lukt dat nooit, heb ik mijn hele leven in ieder geval de goede richting. Wanneer ik dat 1 op 1 vertel, merk ik dat mensen plots wel openstaan voor het geloof en zelfs meegaan naar de kerk. Nee, geen schouderklopje voor mij. Iedereen vervult een andere (christelijke) rol in dit leven. We kunnen niet allemaal tegelijkertijd schrijver, evangelist, predikant of leraar worden, maar juist de optelsom van deze verschillende rollen maakt ons compleet. Iemand is niet meteen lauw of onbijbels, maar anders.⁠
⁠
We zijn allemaal echte christenen.⁠