Recensie: Kortsluiting | Zelfmoordpoging of niet?
‘Ik weet niet meer wat er is gebeurd. Ze zeggen dat ik van een spoorbrug ben gesprongen, net voor een rijdende trein. Ze zeggen dat ik geluk heb gehad. Omdat ik de sprong niet goed had ingeschat en zodoende naast de rails terecht ben gekomen.. Althans, dat denken ze. Ze denken het allemaal: de spoorwegpolitie, de ambulancebroeders die me hebben opgeraapt en nu ook mijn ouders. De enige die kan vertellen wat er echt gebeurd is, ben ik. Maar ik kan het niet meer…’
Fleur ligt in het ziekenhuis met een gat in haar hoofd én een gat in haar geheugen. Al voelt ze zich soms een beetje depri, ze wil echt niet dood. Van een brug springen, dat is toch niets voor haar? Toch belandt ze vanwege “de daad” op de PAAZ, de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Na een tijdje wordt Fleur bang dat ze, als ze te lang bij PAAZ blijft, écht gek zal worden. Als ze er nou maar achter kan komen wat er echt gebeurd is, dan mag ze misschien naar huis..
Thriller?
Het is te merken dat Eeuwoud Koolmees (de schrijver) docent is. Simpele taal en korte zinnen, dat leest lekker door. Qua emoties blijft het boek soms wel erg oppervlakkig, iets meer drama was voor mij een bonus geweest. Toch had Eeuwoud me wel goed te pakken toen Fleur een zenuwinzinking kreeg. Ik raad je aan om hoofdstuk 17 niet net voor het slapengaan te lezen, dat werkte bij mij niet rustgevend. Op de achterkant bleek dan ook te staan dat het een thriller is, dus dat had ik kunnen zien aankomen.
Toch vind ik de rest van het boek niet echt thrillerachtig. Het is geen super eng verhaal, wel net spannend genoeg om toch door te lezen. Overigens gaf niet alleen het kopje “thriller voor young adults” me een verkeerd beeld van het boek. Door de achterkant dacht ik een thriller boordevol actie en drama te gaan lezen; een tiener die iedere keer weer een stukje van haar geheugen terugkrijgt en langzaam achter de verschrikkelijke waarheid komt. In plaats daarvan had ik een verhaal voor mijn neus dat vooral het reilen en zeilen van Fleur op de PAAZ beschrijft, tot ze plotseling.. Tja, als je dat wilt weten moet je het boek zelf lezen.
Pakkend, realistisch & niet te lang
Toch viel het boek me niet tegen. Het verhaal heeft een pakkend begin en komt realistisch over, het gebrek aan actie op een psychiatrische afdeling is alleen maar logisch. Je krijgt een goed beeld van de PAAZ en het leven dat Fleur daar leidt. Het is de bedoeling dat het er erg vredig is, maar af en toe verstoort een patiënt de rust, daardoor wordt het verhaal niet langdradig.
Pluspunt als je niet houdt van dikke boeken: Eeuwoud gebruikt niet meer woorden dan nodig is, en na 240 blz. met een groot lettertype en een flinke kantlijn heb je het boek uit.
Geloof
Ook het geloof heeft een plekje in het boek. Fleur is christelijk opgevoed, en ze wil het geloof van haar kindertijd weer terug. Vooral met haar opa kan ze over God praten, die stukken zijn goed geschreven. Jammer genoeg zijn er ook plekken die aanvoelen alsof de schrijver er nog even snel een christelijke draai aan moest geven, daardoor ligt het christelijke er voor mijn gevoel wel erg dik op.
Oftewel
Kortsluiting is een boek dat snel wegleest en je een inkijkje geeft in een psychiatrische afdeling. Er zitten spannende stukjes in, maar als je een boek zoekt dat bol staat van actie kun je beter nog even doorzoeken. Dit is misschien niet echt een thriller, maar wel een prima boek!
Genre: Detective
Taalgebruik: makkelijk
BOEKRECENSENT: TINEKE KADIJK
