GASTCOLUMN: "Op vakantie in Griekenland voel ik me machteloos”

Enkele weken geleden ging ik met mijn gezin naar Griekenland. We hebben rondgereden door het Griekse vasteland, genoten van het weer, strand en lekker vrij zijn. Nu, een paar dagen later, zijn we weer terug op Nederlands grondgebied en hebben we een beetje een kater…
Voor je gevoel moet je gelijk weer met alles en iedereen mee. Als ik eenmaal weer aan het werk ben,vakantieverhalen heb gedeeld met collega's, begint het gewone leven weer. Vol aan de bak. Dat zit ook in de kleine dingen. In Griekenland eet iedereen op het moment dat het hem of haar uitkomt. Dat houdt dus in dat je buurman rond acht uur in de ochtend zijn ontbijt met gedroogd fruit en olijven al achter de kiezen heeft, terwijl jij om half twaalf Griekse yoghurt naar binnen lepelt. Eenmaal thuis (ik woon in een dorp waar weinig te beleven valt) kijken de mensen die in de snackbar werken je raar aan als je om half 3 de snackbar in schuifelt om een portie friet te bestellen...

Keerzijde

Naast het relaxte leven, het mooie land en de lieve mensen heeft Griekenland ook wat nadelige kanten. Muggen met het dodelijke westnijlvirus. Stekelige zeeëgels. Stinkende toiletpapier-vuilnisbakken naast je toilet pot. Zakkenrollende mede-bus-reizigers. Stadsbendes. Dure brandstof…

Het grootste probleem is toch wel de armoede. Niet alleen op het platteland, maar ook in de steden kom je het veel tegen. Momenteel is Griekenland voorzichtig aan het opkrabbelen en komt de economie moeizaam op gang. Het overgrote deel van de bevolking is werkloos. En burgers die wél werk hebben verdienen met 40 uur in de week ongeveer net zoveel als een 20-er in Nederland. Sommige mensen verdienen zelfs minder dan dat ze 10 jaar geleden verdienden. Daarnaast is het leven erg duur: de prijzen in de supermarkt zijn erg hoog en ook de zorgverzekeringen kosten veel geld.

Machteloos

Als buitenstaander, toerist, voel je je verwend. Wat kan je eraan doen? Aan de meeste dingen niets, maar een fooi geven, een hapje eten bij de lokale Gyros-tent of een extra product in je boodschappenmandje doen voor de 'voedseldonatie-bak' naast de kassa kan soms al een klein verschil maken.

Toch vind ik het moeilijk om thuis gewoon weer 'luxe' te leven. Voor ons is het normaal dat je om de zoveel tijd loonsverhoging krijgt. Of dat je je in de supermarkt geen zorgen hoeft te maken of je wel genoeg geld hebt om alles uit het winkelwagentje te kopen. En, we geven soms wat geld weg aan goede doelen, aan de kerk (o nee, dat hoort bij de goede doelen) en vooral aan spullen voor onszelf die we (meestal) niet nodig hebben.

Open houding

In Griekenland leek het makkelijk om er iets aan te doen, maar eenmaal thuis weet ik niet hoe ik kan helpen. Kan ik helpen met gebed? Of is dat niet genoeg en moet ik ook mijn skills gebruiken om iemand te helpen bij het oplossen van zijn/haar problemen?

Als ik mensen wil helpen, dan moet ik mezelf ook openstellen en dat vind ik lastig. Niet dat ik iets te verbergen heb, maar omdat iemands problemen dan zó dichtbij kunnen komen dat ik er misschien wel heel hard vandaan zou willen rennen. Jezus zegt in Lukas 14:13-14 het volgende: "Als je mensen thuis uitnodigt, vraag dan arme mensen, zwervers en bedelaars. Het echte geluk is dan voor jou. Want die mensen kunnen niets voor jou terugdoen. Daarom zal God je belonen, op de dag dat goede mensen opstaan uit de dood." (BGT)

Misschien kunnen we samen de wereld iets beter maken. Kunnen we samen de (kleine) problemen 'uit de wereld' helpen. Kunnen we samen, mét God, de wereld veranderen. Kijk hoe je op jouw eigen manier kunt helpen. Gebruik je talenten, ga ervoor!